Boeken van Gabriel Garcia Marquez

Drie monologen - van een oude kolonel, van zijn dochter Isabel en van haar zoon - worden uitgesproken tijdens een dodenwake in het najaar van 1928. Samen vertellen deze personages een geschiedenis die begint wanneer een vreemde Franse dokter in het dorp Macondo verschijnt en die eindigt wanneer hij zich heeft opgehangen. De aanleiding voor zijn zelfmoord is een meedogenloze veroordeling door zijn dorpsgenoten.

Afval en dorre bladeren is een meeslepend verhaal over de intolerantie van een gemeenschap jegens een vreemdeling en is de eerste roman die García Márquez publiceerde. De auteur noemde dit werk zijn ‘meest oprechte’.

In De avonturen van Miguel Littín laat Gabriel García Márquez de beroemde Chileense filmer Miguel Littín berichten over zijn poging om een oude droom te verwezenlijken. Twaalf jaar na de militaire coup in Chili, waarbij Allende werd vermoord en Pinochet aan de macht kwam, Littín zelf ternauwernood aan gevangenneming en een mogelijke executie ontsnapte, reist hij clandestien naar zijn geboorteland om een film op te nemen.

Het wordt een grootscheepse operatie met drie filmploegen, die zelfs tot het paleis van de dictator doordringen. In een enerverend kat-en-muisspel wordt de militaire politie telkens weer bij de neus genomen.

De generaal in zijn labyrint beschrijft de laatste reis van de bevrijder van Spaans-Amerika, generaal Simón Bolívar, van Santa Fé de Bogotá naar de Caribische kust. Bolivár heeft afstand gedaan van zijn macht en zal naar Europa zeilen. Hij is eenzaam, verguisd en ziek maar hoopt diep in zijn hart nog steeds dat hij teruggeroepen zal worden.

Tijdens de uitputtende reis komen in zijn koortsaanvallen de herinneringen boven aan zijn glorieuze overwinningen en zijn talloze geliefdes.

De herfst van de patriarch vertelt het verhaal van een stokoude dictator die langzaam sterft in eenzaamheid. Hij is ervan overtuigd dat hij de geschiedenis eigenhandig heeft veranderd, maar is eigenlijk niet meer dan een marionet.

Zonder van de dictator-patriarch een karikatuur te maken, schetst Gabriel García Márquez in slechts enkele lange, barokke zinnen een onvergetelijke figuur, zoals er zovele voorkomen in de geschiedenis van Latijns-Amerika.

De korte roman De kolonel krijgt nooit post is door Gabriel García Márquez zelf bij tal van gelegenheden zijn meest geslaagde boek genoemd.

Het is het verhaal van een tragikomische kolonel, die de zware last moet torsen van armoede en een astmatische vrouw. Zijn enige trots in de algehele misère is zijn magere vechthaan met lange poten, die voor hem en voor het hele stadje het symbool is geworden van de trotsering van alle ellende in het aangezicht van de volstrekte wanhoop.

Herinnering aan mijn droeve hoeren is het verhaal van een man die zichzelf op zijn negentigste verjaardag op een ongebruikelijk cadeau trakteert: een jong meisje, maagd nog. Tussen de oude man en het meisje groeit een ontroerende, maar eenzijdige relatie: de oude man wordt voor het eerst in zijn leven echt verliefd, terwijl het meisje in zijn aanwezigheid voornamelijk slaapt omdat zij overdag in een fabriek werkt.

Herinnering aan mijn droeve hoeren is een gepassioneerde roman over de liefde - en de naderende dood.

In Het kwade uur schildert Gabriel García Márquez aan de hand van de gebeurtenissen in een Colombiaans dorpje de geschiedenis sinds de onafhankelijkheid. Ridicule burgeroorlogen volgen elkaar op, de kerk zegeviert over het geweten en de burgerlijke en militaire machten regeren door geweld en onderdrukking.

Niet lang na een periode van politieke terreur kabbelt het leven weer vredig voort in een typische siëstasfeer. Tot de schotschriften die elke morgen op een andere deur worden aangeplakt niet langer de algemeen bekende roddels bevatten, maar opnieuw voor onrust zorgen in het dorp.

Novelle over een rijke Boliviaan op wiens huwelijksreis in Frankrijk het noodlot toeslaat.

Ook verschenen in de verhalenbundel Twaalf zwerfverhalen.

Honderd jaar eenzaamheid verhaalt van het exotische en tragische geslacht Buendía, dat de stad Macondo op het moeras veroverde, ruim een eeuw voordat de stad haar apocalyptische einde vindt.

Natuurrampen, exploitatie en meedogenloze oorlogen bepalen de geschiedenis van de Buendía’s, waarvan de stichter José Arcadio, een alles beproevende amateur-alchemist, onder meer bewijst dat de wereld rond is: een zinvolle, zij het late ontdekking.

In augustus zien we elkaar gaat over Ana Magdalena Bach, een gelukkig getrouwde vrouw van middelbare leeftijd. Ieder jaar op 16 augustus reist zij naar een eiland in het Caribisch gebied, waar haar moeder begraven ligt. Tijdens een van deze reizen begint ze een affaire, en vanaf dat moment hoopt ze ieder jaar dat er iets gebeurt op 16 augustus.

Met In augustus zien we elkaar schreef García Márquez een ode aan de vrijheid van de vrouw: een verhaal over liefde, verlangen en seksualiteit dat twintig jaar nadat het geschreven is nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. De voor hem zo kenmerkende speelse, poëtische en vindingrijke taal maakt van dit boek een literair pareltje dat ons in staat stelt nog wat langer te verkeren in het literaire universum van een van de meest geliefde moderne auteurs.

Kort verhaal; ook te vinden in diverse verhalenbundels.

In een dorpje wordt een bruiloft gevierd met een gigantisch feest. Nog geen vier uur na de huwelijksvoltrekking wordt de bruid naar huis gestuurd omdat men erachter is gekomen dat ze geen maagd meer is.

Onder druk gezet door haar moeder noemt het meisje de naam van een jongen uit het dorp. Haar broers beginnen hun slagersmessen te slijpen en kondigen aan dat ze de jongen gaan vermoorden...

Liefde in tijden van cholera is het onvergetelijke liefdesverhaal van Florentino Ariza en Fermina. Op ongeëvenaarde wijze worden grote thema's als liefde, dood, ouderdom, noodlot en begeerte samengebracht in een mild en menselijk universum.

Als twee journalistes na een drukke werkdag worden klemgereden, denken ze aan een roofoverval. Maar als hun chauffeur wordt doodgeschoten en de twee vrouwen in gereedstaande auto’s worden geduwd, beseffen ze dat ze het slachtoffer zijn van een ontvoering.

Begin jaren negentig werd de Colombiaanse samenleving geteisterd door een reeks ontvoeringen. De in het nauw gedreven drugsbaron Pablo Escobar probeerde met zijn terreurdaden de regering onder druk te zetten om daarmee zo gunstig mogelijke voorwaarden af te dwingen voor zijn overgave.

Ontvoeringsbericht laat zien wat de invloed van deze gebeurtenissen is op het leven van de slachtoffers en hun familie en op de stabiliteit van een land als geheel.

In Over de liefde en andere duivels schept Gabriel García Márquez de volmaakte Caribische legende over het onaantastbare en beeldschone meisje, Sierva María, de onbeminde dochter van een zotte creoolse markies en een slavenhandelaarster.

De beet van een dolle hond maakt haar tot de speelbal van bizarre kwakzalvers en fanatieke geestelijken, die vrezen dat zij van de duivel bezeten is. Een jonge priester kan echter niets duivels in haar ontdekken, maar wel pure lieftalligheid.

Bundeling van de verhalen van Gabriel García Márquez uit de periode 1947-1982.

In Alle verhalen zijn alle korte en langere verhalen van de Colombiaanse Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez bijeengebracht. Vroege verhalen, waarin Márquez in speelse en wrede, maar vooral absurde vertellingen probeert de onwerkelijkheid werkelijkheid te laten worden, zoals Ogen van een blauwe hond en Tubal-Kaïn smeedt een ster, dat voor deze bundel voor het eerst in het Nederlands werd vertaald. Of de verhalen die zich afspelen in het legendarisch geworden Macondo, 'een soort vergrootglas van de Latijns-Amerikaanse werkelijkheid'. De uitvaart van Mamá Grande is bijvoorbeeld een satire op de plaatselijke matriarchale maatschappij; mannen zijn bij García Márquez gewoonlijk zwakkelingen, fantasten en dromers, de vrouwen hebben eerder standvastige karakters. In Macondo spelen ook verhalen als In ons dorp zijn geen dieven en Een dinsdagsiësta. Het fameuze verhaal van De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder vertelt de geschiedenis van een onschuldig hoertje dat op barbaarse wijze wordt geëxploiteerd door haar kolossale grootmoeder.

En ten slotte zijn er ook twaalf verhalen die achttien jaar met de schrijver over de wereld hebben gezworven, van schrijftafel naar schrijftafel. Deze verhalen gaan over de voor Latijns-Amerikanen vreemde realiteit van Europa. De thema's eenzaamheid, liefde en dood (in allerlei bizarre verschijningsvormen) maken deze verhalen tot typische García Márquez-verhalen, luchtig van toon en opzet, maar zich afspelend in die sfeer waar het alledaagse en het lugubere geheel en al in doordringen.

Gabriel García Márquez is een briljant verteller van laconiek geschreven verhalen die doordrongen zijn van een absurdistische humor. In de meeste van zijn werken stond Macondo centraal, een mythisch oord genoemd naar de vestigingsplaats van een bananenmaatschappij, vlak bij Aratea (Colombia) waar hij in 1928 geboren werd.

In deze bundel De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder, en andere verhalen is Macondo op de achtergrond geraakt. De eerste zes verhalen waren oorspronkelijk opgezet voor kinderen: vreemde bezoekers als een oude engel, de rijke meneer Herbert en 'de mooiste drenkeling ter wereld' komen de 'normale' gang van zaken in de dorpsgemeenschap verstoren.

De korte roman over Eréndira, het onschuldige hoertje dat barbaars geëxploiteerd wordt door haar kolossale grootmoeder. was ooit bedoeld als filmscenario. Volgens de typische Marquez-formule is deze geshiedenis een magnifiek heldere en tegelijk in-en-in poëtische uitvergroting van een scene uit Honderd jaar eenzaamheid: Marquez is hier opnieuw in de rol die hem het liefst is - die van aartsverteller.

De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder, en andere verhalen bevat de verhalen:

1. Een stokoude heer met enorme vleugels - Un señor muy viejo con alas enormes
2. De zee van de voorbije tijd - El mar del tiempo perdido
3. De mooiste drenkeling ter wereld - El ahogado más hermoso del mundo
4. Duurzame dood voorbij de liefde - Muerte constante más allá del Amor
5. De laatste reis van het spookschip - El último viaje del Buque Fantasma
6. Blacamán de Goede, verkoper van wonderen - Blacamán el Bueno, vendedor de milagros
7. De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder - La increíble y triste historia de la cándida Eréndira y desu abuela desalmada

Evenals in De kolonel krijgt nooit post en Honderd jaar eenzaamheid schildert Gabriel Garcia Marquez in deze verhalenbundel weer onnavolgbaar indringend de dreigingen die sluimeren in het slapende stadje Macondo.

Het titelverhaal is een satire op de plaatselijke matriarchale heerschappij (mannen zijn gewoonlijk zwakkelingen, fantasten en dromers bij Garcia Marquez, de vrouwen hebben eerder standvastige karakers - maar het ligt opgesloten in de sociale structuur van Latijns-Amerika dat de vrouw in huis de baas is en het zo de man mogelijk maakt op avontuur uit te gaan, hoe wereldvreemd en fantastisch ook) - en die satire is geschreven in de stijl die in Columbia in officiële krantenberichten wordt gebruikt.

Op een dag zit de schrijver met zijn schrijfmachine in een kale kamer, voor een raam 'waardoor de hele caribische zee zonder pardon binnendringt'. Deze vierkante kamer met strakke, kleurloze wanden herinnert hem aan het vertrek waarin zich een verhaal afspeelt dat hij al jarenlang heeft willen schrijven: het verhaal van een man die voor eeuwig in zijn dromen verdwaalde. 'De man droomde dat hij sliep in een kamer die gelijk was aan de kamer waarin hij in de werkelijkheid sliep, en ook in die tweede droom droomde hij dat hij sliep, en dezelfde droom droomde hij in een derde kamer die gelijk was aan de vorige twee.'

De schrijver, Gabriel Garcia Marquez, heeft het verhaal nooit geschreven: het heeft schipbreuk geleden in de zee van zijn verloren verhalen. Zulke verhalen zijn er tientallen. Gabriel Garcia Marquez noemt er nog enkele in het titelverhaal, diept er ook een aantal op, zodat ze nu wél geschreven zijn, zij het in korte vorm. Samen met anekdotes, beschouwingen, impressies en onthullingen over hoe personages in zijn romans en verhalen tot stand zijn gekomen, vormen ze de bundel De zee van mijn verloren verhalen.

De Colombiaanse Nobelprijswinnaar fabuleert er als vanouds lustig op los, maar schrijft ook beschouwend over het spook van de Nobelprijs, over 'Hoe schrijf je een roman?' en 'Waartoe dienen schrijvers?' Verhalen over zijn ervaringen in steden als Rome, Amsterdam en Parijs en herinneringen aan de filmer Luis Bunuel, aan Hemingway op Cuba, aan Boris Pasternak en Julio Cortázar ('de Argentijn van wie iedereen hield') completeren de bundel, die het zoveelste bewijs is van Garcia Marquez' veelzijdig meesterschap.

De bundel Ogen van de blauwe hond bevat tien vroege verhalen van Gabriel García Márquez, uit de tijd dat hij als journalist voor het liberale dagblad El Espectador werkte en veel door zijn land, zíjn continent, reisde. Ook in deze verhalen bewijst Gabriel García Márquez reeds zijn onuitputtelijke fantasie en vertellust, hoewel ze nog het exuberant-barokke van later proza missen. Het zijn speelse en wrede, absurde en soms toch ook zeer realistische verhalen, vol tastbaar geworden geuren en geluiden, waarover een waas van mysterie hangt en waarin de dood vaak evenzeer leven is als het leven zelf.

García Márquez probeert het onwerkelijke werkelijkheid te laten worden, zoals in het titelverhaal over een ontmoeting tussen een vrouw en haar droomgezicht: door de magische herkenningswoorden 'ogen van een blauwe hond' tegen kelners te zeggen, in tafels te krassen en met lippenstift op tegels te schrijven probeert ze de gedroomde man in de realiteit te vinden.

Het eerste verhaal, De derde berusting uit 1947, heeft nog enigszins het karakter van een parabel en vertelt van een mens met een ziek lichaam, die op achtjarige leeftijd is gestorven maar in zijn kist doorgroeit en pas werkelijk sterft (maar wat heet hier werkelijk?) als hij echt is volgroeid. Dit thema, de werkelijkheid van het onwaarschijnlijke, de vervaging van de grenzen tussen delirium en realiteit, fantasie en werkelijkheid, wordt ook verbeeld in het chronologisch laatste verhaal uit de bundel, De nacht van de roerdompen uit 1953: drie mannen zaten op een patio bier te drinken en roerdompen hebben hun de ogen uitgepikt. Niemand wil het echter geloven omdat men denkt dat de kranten het bericht verspreid hebben om de verkoop te stimuleren.

De Twaalf zwerfverhalen van Gabriel García Márquez hebben achttien jaar met de schrijver over de wereld gezworven, van schrijftafel naar schrijftafel. Niet de, voor Europeanen, fantastische werkelijkheid van Latijns-Amerika is ditmaal het onderwerp, maar de voor Latijns-Amerikanen al even vreemde realiteit van Europa.

Er is een ten val gebrachte president die aan het meer van Genève verblijft, maar niet kapot te krijgen blijkt. Een oude Braziliaanse hoer in Barcelona voelt haar dood naderen en bezoekt de plaats van haar toekomstige graf met haar enige echte vriend, de hond Noi. Een Argentijnse wil naar Rome om de paus te zien, maar haar voornemen staat onder een slecht gesternte. Terwijl hun ouders op cruise gaan, blijven twee broertjes in hun vakantieverblijf op Sicilië en besluiten hun strenge Duitse gouvernante te vergiftigen. Een jong stel gaat op huwelijksreis naar Europa. In Madrid prikt het meisje zich aan de doorn van een roos: het wondje houdt maar niet op met bloeden. In de winterse sneeuwjacht rijdt de bruidegom in de Bentley convertible in één ruk door naar Parijs, waar hij zijn vrouw naar een ziekenhuis brengt. Als hij haar de volgende dag wil bezoeken...

De thema’s van eenzaamheid, liefde en dood (in allerlei bizarre vormen) maken deze verhalen tot typische Márquez-verhalen, luchtig van toon en opzet, maar zich afspelend in die sfeer waar het alledaagse en het lugubere elkaar geheel en al doordringen.

Verhalen van Gabriel García Márquez bevat de verhalenbundels:

1. Ogen van een blauwe hond
2. De uitvaart van Mamá Grande
3. De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Erendira en haar harteloze grootmoeder

De geur van guave bevat gesprekken die Gabriel García Márquez voerde met Plinio Apuleyo Mendoza. Mendoza, Colombiaan en een jeugdvriend van Márquez, werkte samen met hem als journalist bij een krant in Caracas.

Márquez vertelt in deze serie gesprekken over zijn leven, over zijn literaire en politieke activiteiten; over het succes van Honderd jaar eenzaamheid en de aantrekkelijke en kwalijke gevolgen van de situatie ineens tot het geweten van een continent gebombardeerd te zijn.

De gesprekken zijn per onderwerp in veertien hoofdstukken gerangschikt, waarvan er sommige geheel door Mendoza geschreven zijn als heldere inleidingen op de tekst die volgt.

Nog nooit werden Márquez’ uitspraken en ideeën zo overzichtelijk en helder gepresenteerd als in dit zeer grote Interview dat al schertsenderwijs het definitieve interview met Márquez is genoemd.

'Beroemd zijn is erg aangenaam, maar het vervelende is dat het vierentwintig uur per dag doorgaat. Graham Greene zei eens dat het leek op een bombardement: zelfs als je gewond raakt, blijven de bommen gewoon doorvallen.'

Roem en politiek, ouderdom en liefde, noodlot en dood - de grote thema's in de wereld van Gabriel Garcia Márquez worden op heldere, vaak humoristische wijze door de schrijver zelf becommentarieerd in twee gesprekken die Marlise Simons met hem heeft gehad. Het eerste gesprek vond plaats in november 1982, vlak nadat bekend was geworden dat Garcia Márquez de Nobelprijs had gekregen, het tweede gesprek in de zomer van 1985, toen Garcia Márquez werkte aan zijn nieuwe grote roman Liefde in tijden van cholera, in het Nederlands vertaald door Mariolein Sabarte Belacortu, die in een nawoord ingaat op een aantal vertaalproblemen die zich tijdens haar werk voordeden, maar bovenal getuigt van haar enthousiasme voor deze meeslepende nieuwe roman.

In Leven om het te vertellen doet Gabriel García Márquez verslag van zijn eigen leven. De meesterverteller, die onvergetelijke romanfiguren schiep als José Arcadio Buendía in Honderd jaar eenzaamheid en Florentino Ariza in Liefde in tijden van cholera, vertelt over zijn familie, zijn jeugd en over zijn jaren als journalist. Alsof hij een van zijn bekende kronieken schrijft, zo vervlecht García Márquez de portretten van de kleurrijke dorpsbewoners en de verhalen over zijn grootvader en zijn tantes met de bewogen geschiedenis van Colombia en de ontwikkeling van zijn eigen schrijverschap. Met passie en humor beschrijft hij de gebeurtenissen die hem vormden.

Leven om het te vertellen is een fantastisch zelfportret van García Márquez en de intrigerende ontstaansgeschiedenis van zovele meesterwerken - een schitterend document en een feest voor de liefhebber van het werk van García Márquez, dat zowel de schrijver als zijn werk in een nieuw perspectief plaatst.

Journalistiek proza 1

Tekst volgt.

Journalistiek proza 2

De titel Schrijver in Bogotá duidt op het feit dat Márquez zich in de Colombiaanse hoofdstad bevond toen hij deze stukken voor de krant schreef. De artikelen gaan niet alleen over het leven in Bogotá maar vooral over vergeten gebieden in Colombia, over merkwaardige voorvallen en dagelijkse gebeurtenissen, over grootmoeders en stierenvechters, en vooral ook over bijgeloof en afgoderij.

Voorts bevat deze bundel uitermate curieuze verhalen en beschouwingen over zoekgeraakte brieven en het dragen van hoeden en een aantal meer politiek getinte reportages zoals over een reünie van oud-Korea-strijders.

Schrijver in Bogotá is weer een uiterst gevarieerde bundel met schetsen en verhalen van de Colombiaanse meesterverteller.

Journalistiek proza 3

De kampioen van Colombia is het fantastische en bizarre, komische en tragische levensverhaal van de vijfvoudige Colombiaanse wielerkampioen uit de jaren '50, Ramón Hoyos. Deze eenvoudige jongen uit het volk, ex-slagersknecht en ex-leerlingmetselaar, ontpopte zich tot een spectaculair wielrenner die verslaggever Márquez in 1955, toen Hoyos driemaal de Ronde van Colombia had gewonnen, inwijdde in de geheimen van de sport én van zijn leven.

De gesprekken die Márquez net de kampioen voerde ('gedurende vijf dagen en in etappes van vijf uur per dag') vormen te zamen met de reportages van de Ronde een uniek document. Het boek bestrijkt de carrière van de wielrenner, vanaf diens 'eerste wiel', de deelname aan de Ronde van Colombia (met prachtige hoofdstukken als Eau de cologne om trofeeën te poetsen, De grootste stommiteit van mijn leven en De kampioen wil niet trouwen) tot de tragische dood van diens moeder.

Márquez is er door zijn bijzondere journalistieke gave in geslaagd een reportage tot stand te brengen die niet alleen belangwekkend is voor de grote schare wielerliefhebbers, maar die vele Márquez-lezers zal ontroeren en in verrukking brengen.

Gabriel García Márquez is sinds hem in 1982 de Nobelprijs werd toegekend, niet alleen een volksheld in Colombia maar tevens een van de meestgelezen buitenlandse schrijvers in Nederland.

Journalistiek proza 4

Verhaal van een schipbreukeling die tien dagen zonder eten of drinken op een vlot ronddobberde, tot held van de natie werd uitgeroepen, door schoonheidskoninginnen werd afgezoend en door de publiciteit in goeden doen kwam, maar het toen bij de regering verbruide en voorgoed vergeten werd.

Journalistiek proza 5

Tekst volgt.

Journalistiek proza 6

Gabriel Garcia Márquez, die na de publikatie van De herfst van de patriarch heeft laten weten dat hij zich voorlopig zal wijden aan het schrijven van reportages over wereldproblemen, was in de jaren vijftig een bekend journalist in zijn geboorteland Colombia. Een befaamde reportage van hem uit die jaren is het al gepubliceerde Verhaal van een schipbreukeling.

De reportages en beschouwingen in deze bundel werden oorspronkelijk gepubliceerd tussen 1957 en 1959 - beslissende jaren voor de toekomst van Latijns-Amerika. Sindsdien is er in de wereld zeer veel veranderd, al is het er - zeker in Latijns-Amerika - niet beter op geworden wat betreft de economische en politieke situatie. De stukken in dit boek zijn belangrijke documenten over de optimistische periode omstreeks de Cubaanse revolutie. Márquez hield zich blijkens deze reportages en beschouwingen intens bezig met de sociale en politieke ontwikkelingen.

De Colombiaanse schrijver en Nobelprijswinnaar Gabriel Garcia Márquez is een van de succesvolste schrijvers van onze tijd. In de biografie Terug naar de oorsprong gaat de Colombiaanse schrijver Dasso Saldivar op zoek naar de bronnen van de man die Honderd jaar eenzaamheid schreef. Hij baseert zich op gesprekken met een groot aantal familieleden en vrienden van de auteur, en op vele documenten en anekdotes.

García Márquez gaf hem de vrije hand om te schrijven wat hij wilde, ‘alsof ik al dood ben’. Hij hielp zijn biograaf bovendien bij de reconstructie van de eerste, weinig gedocumenteerde twintig jaar van zijn leven.

Saldivar laat zien welke belangrijke rol de grootvader speelde in het leven van Garcia Marquez, evenals de grootmoeder, die met een stalen gezicht de meest fantastische verhalen kon vertellen. In de woorden van Garcia Marquez zelf: ‘Mijn levendigste en sterkste herinnering is niet die aan de mensen, maar aan het huis in Aracataca. Elke dag van mijn leven word ik wakker met de valse of echte indruk dat ik heb gedroomd in dat huis te zijn.’

Saldivar gaat in op de literaire invloeden die Gabriel Garcia Marquez onderging (Daniel Defoe, William Faulkner, Ernest Hemingway) en op de politieke ontwikkeling die hij doormaakte. Voor het oog van de lezer rijst het beeld op van een gedreven schrijver die niet anders kon dan door literatuur inhoud geven aan zijn leven.

* Geschreven door Dasso Saldivar.

Tekst volgt.

De laatste dagen van Gabriel García Márquez: een aangrijpend en persoonlijk literair verslag door zijn zoon...

Terwijl Gabriel García Márquez in 2014 op sterven ligt, vertrouwt zijn zoon Rodrigo García zijn gedachten en overpeinzingen toe aan het papier. Wat begint als een poging om grip te krijgen op de gebeurtenissen, eindigt als een intiem en eerlijk verslag over de sterfelijkheid en menselijkheid van zijn vader.

Er is nog tijd schetst een rijk en fascinerend portret van een familie die met verlies wordt geconfronteerd en geeft een nieuw beeld van de bekende auteur. We leren Gabo, zoals García Márquez liefkozend door zijn familie werd genoemd, kennen op zijn kwetsbaarst, als een man wiens wrange humor schittert, zelfs als zijn helderheid afneemt. Hij geniet van de genegenheid en aandacht van de mensen om hem heen, maar worstelt met wat hij zal verliezen - en wat al verloren is. Zijn vrouw Mercedes, zijn muze en constante metgezel en een van de belangrijkste invloeden op zijn leven en schrijven, blijft aan zijn zijde tot het bittere eind. Als zij in 2020 ook overlijdt, voelt Rodrigo García de ruimte om zijn herinneringen aan beide ouders ook daadwerkelijk te publiceren.

García zet de deur naar het privéleven van de literaire reus open, en laat ons niet alleen de schrijver ontmoeten, maar ook de vader en de familie als geheel, en maakt ons deelgenoot van hun intimiteit. Er is nog tijd is zowel een geschenk aan de lezers van Gabriel García Márquez als een groots eerbetoon door iemand die hem als geen ander kende.

* Geschreven door Rodrigo García.

García Márquez is iemand die zich slechts bij hoge uitzondering laat interviewen. Toch hebben in de loop der jaren een aantal Spaanstalige journalisten hun weg naar hem gevonden. Deze gesprekken worden nu voor het eerst in het Nederlands vertaald. Ze beslaan zijn hele carrière: vanaf het vroege, komeetachtige succes tot zijn jaren als gelauwerde bestsellerauteur. Hij vertelt over zijn jeugd, zijn studententijd, zijn jaren als journalist, de problemen van de roem en gaat tot in details in op zijn bekendste boeken.

Ik was al beroemd voordat iemand me kende geeft een genuanceerd en verrassend beeld van een van de grootste schrijvers van de hedendaagse literatuur. Van zijn boeken werden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht.

Zie voor de beschrijving van dit boek: De avonturen van Miguel Littín.

Zie voor de beschrijving van dit boek: Twaalf zwerfverhalen.

Zie voor de beschrijving van dit boek: Verhalen van Gabriel García Márquez.