Boeken van David Westheimer

Wat doen drie mannen die elkaar nooit eerder hebben gezien, als bij een toevallige ontmoeting blijkt dat ze alle drie eenzelfde roeping in het leven hebben? Ze vertellen elkaar hun levensverhaal, praten over wat hen in hun idealen verenigt en besluiten samen een firma te stichten, om zo in eendrachtige samenwerking die roeping nog beter te kunnen verwezenlijken. En dat niet alleen tot eigen voordeel, maar evenzeer tot dat van hun klanten. Een nobel initiatief, nietwaar? Maar is dat initiatief ook nog zo nobel als duidelijk wordt dat het gericht is op het vermoorden van medemensen? De firmanten hebben daar een heel eigen mening over. Zij beschouwen hun beroep als even eerzaam en nuttig als elk ander. En ze houden er strenge principes op na, want ze doden geen vrouwen - alleen mannen. Dat ze geen scrupules kennen, doet daar niets aan af en is gewoon een uitvloeisel van hun streven naar perfectionisme. Een perfectionisme dat de zaak overigens geen windeieren legt, zodat men al gauw gedwongen is het honorarium te verhogen. Moeilijkheden komen er pas als een aantal secretaresses zich erover beklaagt dat de vrouw binnen de firma wordt gediscrimineerd omdat geen seksegenoten van hen mogen worden gedood en er ook geen vrouwen bij de werkers in het veld zitten...

Annotatie: Een blank boerenmeisje dat een baby verwacht en een jonge voortvluchtige donkere jurist delen noodgedwongen een verlaten zomerhuis aan de Golf van Mexico, waar zij elkaar langzamerhand leren waarderen. Dit boek is ook uitgebracht als Grootletterboek (uitgever Tholenaar).

Beschrijving momenteel niet beschikbaar.

Als Samuel Bell van een kunsthandelaar in Houston het aanbod krijgt om voor het lieve sommetje van twintigduizend dollar een antieke kunstschat vanuit Mexico naar de Verenigde Staten te smokkelen, hoeft hij zich niet lang te bedenken. Want niet alleen kan Sam een dergelijke poet best gebruiken, hij ziet deze onderneming ook als een uitdaging. Te meer als hij hoort dat Donna Russell, de zeer aantrekkelijke secretaresse van zijn opdrachtgever, hem op zijn tocht zal vergezellen. Dat de smokkelwaar bestaat uit een enorm Olmekenhoofd van drie meter hoogte en met een gewicht van achttien ton, kan de voorpret bij Sam niet drukken. Maar al gauw na aankomst in Veracruz blijkt het karwei toch niet het peuleschilletje te zijn dat de kunsthandelaar hem heeft doen geloven. De moeilijkheden stapelen zich op. Want niet alleen inspecteur Alvarado, bijgenaamd 'de Azteek', die deze culturele erfschat graag voor zijn volk en natie wil behouden, stelt alles in het werk om het beeld in handen te krijgen, er zijn nog meer kapers op de kust. Het wordt een intrigerend kat-en-muisspelletje. Zal het Sam en Donna lukken hun volumineuze buit over de grens te brengen?

Voor de Amerikaanse kolonel Ryan, op en top militair, was de dienst heilig. Wat dat betreft had hij een Duits officier kunnen zijn. Toen hij, na met zijn vliegtuig neergeschoten te zijn, in een kamp voor geallieerde krijgsgevangenen in het Zuiden van Italië werd binnengebracht, was hij werkelijk ontsteld over de wanorde die daar heerste. Als oudste officier kreeg hij de leiding over de gevangenen en probeerde hij met ijzeren hand de discipline te herstellen. Dat leverde hem al gauw de bijnaam 'Von Ryan' op. Italië capituleerde en de geallieerde gevangenen wilden uitbreken om in de heuvels de komst van hun landgenoten af te wachten. Ryan verzette zich daartegen. Hij eiste dat ook nu alles er strikt en gedisciplineerd aan toe zou gaan. Een Duitse officier wist daar handig gebruik van te maken en de duizend krijgsgevangenen vielen zonder slag of stoot in handen van de terugtrekkende vijand. Deze wilde de gevangenen met een trein naar een Duits kamp transporteren. Toen bedacht Ryan een doldriest plan om hen met trein en al te laten ontsnappen. Het werd een ongelooflijk riskante tocht, waarvan elke kilometer nieuwe gevaren opleverde... * Dit boek is ook uitgebracht onder de titel Von Ryans exprestrein.

Kolonel Ryan hield niet van halve maatregelen. Als hij iets deed, dan deed hij het grondig en als het even kon op spectaculaire wijze. Hij had maar op het nippertje aan de Duiters weten te ontsnappen, maar de manier waarop hij ontkwam - hij kaapte een complete Duitse trein die voor het vervoer van gevangenen werd gebruikt - was kenmerkend voor zijn moed en waaghalzerij. Hij was nog maar net in Zwitserland aangekomen toen hij de opdracht kreeg een verrader op te sporen die zich als Noord-Italiaanse partizaan uitgaf en hem vervolgens te liqiuderen. Dat er veel meer op het spel stond was hem niet verteld. De man die hem de opdracht gaf wordt echter dodelijk getroffen doch ziet nog net voor hij de laatste adem uitblaast kans Ryan enkele woorden in zijn oor te fluisteren. De man geeft hem het adres van de gravin van Montalba, die hem zal helpen de geallieerde linies te bereiken. De gravin is een beeldschone doch zeer mysterieuze verschijning die op geen enkel punt voor Ryan onderdoet. Ze is onweerstaanbaar verleidelijk, grillig, wispelturig en zo mogelijk nog meedogenlozer dan de kolonel. Ryan kan dan ook niets anders doen dan verliefd op haar worden. Samen ontdekken zij dat er een komplot wordt gesmeed dat tot doel heeft met één geweldige klap het geallieerde offensief te breken. Ryan en de gravin moeten trachten de nazi's te slim af te zijn, hun eigen leven er niet bij in te laten schieten en het noodlot dat als een zwaard van Damocles boven de hoofden van de geallieerden in Zuid-Italië hangt af te wenden... en de tijd dringt...