Boeken van Juli Zeh

Het land van De Methode is de uiterste consequentie van een gedachtegoed: ziek zijn als misdaad. Preventie is het opperste gebod en vereist de volledige controle van ieders gedrag.

Met Lege harten schreef Juli Zeh een provocerende roman over een generatie die niet langer gelooft in de samenleving.

Britta Söldner runt een kliniek voor mensen met suïcidale neigingen, maar de werkelijkheid ligt toch een tikje anders. Ze koppelt mensen die vastbesloten zijn hun leven te beëindigen aan terroristische organisaties. Een computerprogramma selecteert potentiële kandidaten, waarna zij aan een test worden onderworpen. Velen falen en keren vol levenslust terug naar hun eigen bestaan. Slechts een select gezelschap krijgt de kans een zinvolle dood te sterven.

Lanzarote, nieuwjaarsdag: Henning wil fietsend de steile weg naar Femés beklimmen. Zijn materiaal is slecht, de fiets trapt zwaar en hij heeft geen proviand mee. Terwijl hij tegen wind en helling vecht laat hij zijn leven de revue passeren. Ogenschijnlijk loopt alles op rolletjes: hij heeft twee gezonde kinderen en een goede baan. Met zijn vrouw Teresa vormt hij een modern ouderpaar: ze delen de zorg 50/50.

Maar eigenlijk gaat het slecht met Henning. Hij is al tijden overbelast. Kostwinner, echtgenoot, vader - geen van de rollen lijkt hem op het lijf geschreven. Wanneer Henning uitgeput in Femés aankomt realiseert hij zich dat hij er eerder is geweest. Toen hij hier als kind was is er iets vreselijks gebeurd, iets wat hij diep heeft weggestopt. Iets wat hem blijkbaar al die jaren heeft achtervolgd.

In Nieuwjaar van Juli Zeh mondt zijn perfecte familievakantie uit in een nachtmerrie.

Sven heeft Duitsland verlaten en zich gevestigd als duikinstructeur. Geen inmenging in andermans problemen, dat is zijn motto. Maar tijdens de duiklessen met Jola en Theo verandert Sven echter van toeschouwer in deelnemer.

Dora is met haar hondje naar het platteland verhuisd. Naar een klein dorp in het niemandsland van Brandenberg. Tijdens de lockdown wilde ze niet in de grote stad blijven. Ze had behoefte aan een nieuwe omgeving, meer bewegingsvrijheid, meer ademruimte. Nu wordt ze geplaagd door de vraag waarnaar ze eigenlijk op zoek is in deze tijdelijke leegte. Is het afstand van haar vriend Robert, die met zijn activisme steeds verder van haar af komt te staan? Of hoopt ze erachter te komen waarom de wereld zo verwarrend is geworden?

Het leven in het kleine dorp is echter niet zo idyllisch als het op het eerste gezicht leek. Dora’s nieuwe huis is nog ongemeubileerd, de tuin is een wildernis en de busverbinding naar de stad is slecht. En dan is er ook nog de buurman, die met zijn rechtse uitspraken voldoet aan al haar vooroordelen over mensen met een kaalgeschoren hoofd. Terwijl Dora haar gedachten probeert te ordenen, ontmoet ze mensen die niet in een hokje passen en die al haar vastgeroeste ideeën op zijn kop zetten.

Twee dorpsgenoten, een belegger en een boer, zijn bereid grond te verkopen voor een paar miljoen euro, maar dat grondgebied is nét te klein. Als Linda ook verkoopt is er wel genoeg plek. In gedachten ziet ze haar droom in vervulling gaan: eigenaar van een manege worden. Ze probeert het onderste uit de kan te halen.

Dan is er nog een doorgewinterde herrieschopper, die alles op alles zet om het windmolenpark tegen te houden. Oude geschillen steken de kop op in het dorp - hoeveel intriges kunnen de bewoners aan?

De veertienjarige Ada, hoogbegaafd en barstensvol zelfvertrouwen, komt als nieuwe leerling op een gymnasium in Bonn. Ze is een vreemde eend in de bijt: haar leraren is ze in intellectueel opzicht de baas en haar medescholieren zijn haar te dom, te burgerlijk en te saai.

Alleen haar klasgenoot Alev kan wat haar betreft door de beugel. Met hem sluit ze een pact. Samen zullen ze als experiment elke vorm van compassie en sympathie uit hun dagelijks leven bannen en hun gedrag zo onvoorspelbaar mogelijk maken. Wat begint als een schijnbaar onschuldig spelletje eindigt in een drama.

Als na deze moord Liams vrijlating uitblijft, waarschuwt Sebastian de politie. Over de moord zwijgt hij.

De zaak komt op het bureau van de Freiburgse commissaris Rita Skura en haar collega Riet. Hij is een intellectueel en aanhanger van kantiaanse filosofische principes. Met zijn onorthodoxe werkwijze slaagt Riet erin de ontvoering en de moord te ontrafelen.

Nooit zou u iemand toestaan in uw privézaken te snuffelen, u te bespieden of af te luisteren. Maar wat als die iemand de staat of de wetenschap vertegenwoordigt? Zou u het dan wel toestaan?

De bestrijding van terreur en criminaliteit en het gemak van betaalkaarten en virtuele vriendschappen houden een gevaar in: de transparante mens. Trojanow en Zeh waarschuwen hiervoor met dit geëngageerde betoog, dat veel mensen wakker zal schudden: te lang waanden we ons in een valse veiligheid, onze burgerrechten staan op het spel.

In Briefroman geeft Juli Zeh door middel van brieven - gericht aan haar man, een bevriende literatuurwetenschapper en een bevriende collega - op een praktische en verhalende wijze inzicht in de achtergronden en fundamenten van een literair werk.

Met alleen haar hond als gezelschap, reist ze door een landschap dat vanwege de vele mijnen als een van de gevaarlijkste van Europa geldt. De reis brengt haar naar Sarajevo, Mostar, Sanski Most, Tuzla, Srebrenica, Banja Luka, Bohac: door de oorlog verscheurde steden met een magische schoonheid en vol geschiedenis en verhalen.

Nauwgezet registreert Zeh hoe de oorlog nog steeds onder de oppervlakte veel van het alledaagse leven bepaalt. Ze beschrijft haar indrukken in een poëtische, beeldenrijke taal; het resultaat is een fascinerend reisverslag waarin het verwoeste Bosnië op een zeer oorspronkelijke wijze tot leven gewekt wordt.

In Over mensen en paarden vertelt Juli Zeh, auteur van onder andere Ons soort mensen en Nieuwjaar, over haar grote liefde en mateloze fascinatie voor paarden. Over mensen en paarden is een persoonlijke geschiedenis van mens en paard, en een must voor paarden- en literatuurliefhebbers.

Juli Zeh heeft een intense band met paarden. Aan de hand van haar eigen paarden vertelt ze over de gedeelde geschiedenis van paard en mens, in met name de twintigste eeuw. Hoe komt het dat deze dieren ons zo mateloos fascineren? Waarop is de band tussen mens en paard gebaseerd?

Zeh beschrijft het nut van het vluchtinstinct, de hiërarchische verhoudingen binnen een kudde en de taal van paarden. Ze gaat in op de drijfveren van een paardenmeisje en doet uit de doeken waarom paardrijden mensen gelukkig maakt. Ze schrijft over Kasimir, Neo en een pony genaamd Pony, die gezinsleden van haar werden. En gaandeweg toont ze wat de overeenkomsten van schrijven en paardrijden zijn.