Boeken van H.D. Carlton

Wie ben je?

Het antwoord op die vraag ben ik al een hele tijd geleden vergeten. Sinds het moment dat ik van huis wegliep, wanhopig om te ontsnappen, met alleen de kleren aan mijn lichaam en de schoenen aan mijn voeten. Ik had niets meer en leef sinds die dag een gestolen leven. Zou ik een vrouw zijn die de zin van het leven zoekt in een reeks naamloze, gezichtsloze mannen? Ze zijn allemaal snel vergeten, behalve hij. Hij nam me mee onder een waterval en liet me mijn naam vergeten, terwijl ik de zijne dit keer wel onthield.

Enzo Vitale... Een raadselachtige man die zijn hart heeft verloren aan de zee. Of aan de roofdieren die daarin leven. Hij is niet eens zo heel anders dan de beesten die hij voert. Hij lokt me naar zijn boot, op zoek naar een manier om me te laten boeten voor mijn misdaad. Als ik vooraf had geweten wat hij met me wilde en dat een storm ons op zijn boot zou treffen, dan zou ik zijn gevlucht toen dat nog kon...

Nu zit ik vast in een vervallen vuurtoren met een man die me net zo wanhopig haat als dat hij naar me verlangt. Hij mag me dan wel willen straffen, maar degene die ook op dit verlaten eiland woont, heeft misschien nog wel meer sinistere bedoelingen met ons. Wie ik ben, doet er niet meer toe. De enige vraag die nog telt, is: Hoe ga ik dit overleven?

Echte monsters dragen geen maskers...

We reizen het land door en bieden een waar bacchanaal aan, compleet met spookhuizen, de engste attracties en het heerlijkste eten. En in elke stad die we aandoen, maak ik de wereld weer een beetje beter, één executie per keer.

Ik hou me schuil in de muren en vel mijn oordeel over hen die stinken naar hun kwade daden. Ik zing slaapliedjes voor hun rottende zielen. Als ik eenmaal mijn keuze heb gemaakt en mijn oog op jou is gevallen, is er geen ontsnappen meer aan. Mijn beulen laten je niet gaan, zij zorgen ervoor dat al mijn wensen worden vervuld. Je mag je proberen te verstoppen. Je mag proberen te vluchten. De jacht windt me alleen maar meer op. Kom maar bij me. Toe maar...

Verlies je in mijn poppenhuis vol gruwelijkheden. Laat je wanhopige gegil opgaan in het nachtelijke gekrijs. Smeek maar om je leven. Er is toch niemand die je hoort. En of de dood snel zal volgen? Dat kan ik je niet beloven...

De Manipulator - Als je me toelaat, manipuleer ik je. Ik speel met je gevoelens. Ik kan je pijn doen, ik kan je aan het huilen maken, aan het lachen, aan het zuchten van genot. Maar mijn woorden hebben geen enkel effect op hem. En al helemaal niet als ik degene ben die hem smeekt. Die hem vraagt weg te gaan. Hij is er altijd. Kijkt. Wacht. En ik kan maar niet wegkijken. Het enige wat ik wil, is dat hij dichterbij komt. Dichter bij mij.

De Schaduw - Het was niet mijn bedoeling om verliefd te worden. Maar dat is toch gebeurt en nu kan ik maar niet wegblijven. Ik ben betoverd door haar glimlach, haar ogen, de manier waarop ze beweegt. De manier waarop ze zich uitkleedt... Ik blijf maar kijken. Ik blijf maar wachten. Net zolang tot het moment komt waarop ik haar de mijne kan maken. En als dat eenmaal is gelukt, laat ik haar nooit meer gaan. Zelfs niet als ze me smeekt om haar vrij te laten.

De Diamant - De dood is mijn metgezel. Toch vrees ik Magere Hein niet. Ik zit gevangen in een wereld vol monsters die zich voordoen als mens, maar die liegen over wat ze zijn. Deze mannen zullen me niet voor eeuwig kunnen vasthouden. Ik ben veranderd. De persoon die ik ben geworden, is een vreemde voor me. Ik vecht me een weg terug naar het monster dat me ’s nachts opjaagt. Ze noemen me ‘De Diamant’. Wat ze niet weten is dat ik ben uitgegroeid tot de Engel des Doods.

De Jager - Ik ben een geboren roofdier. Wreed. Zonder genade. Zeker als je iets van me wegneemt. Zeker als je iets steelt dat schittert als een diamant in de nacht. Ik kan het beest in me niet langer temmen. Ik verscheur alles wat me in de weg staat, tot de straten roodgekleurd zijn met bloed. Ze zal weer thuiskomen. Waar ze hoort. En niemand zal ontkomen aan mijn wraak. Zeker niet zij die me hebben verraden.

'Molly Devereaux wordt al meer dan twee weken vermist en de politie is nog steeds op zoek naar het meisje dat uit het niets leek te zijn verdwenen. De wereld wil nog steeds weten... Waar is Molly?'

In mijn dromen ben ik nooit uit de bossen van Oregon ontsnapt. Het leven na de dood is niet makkelijk te accepteren, zeker niet als ik me nog steeds een geest voel.

Nu woon ik diep in de bergen van Montana, het toonbeeld van schoonheid. Maar ze zijn ook het vaderland van verschrikkingen. Verschrikkingen die ik alleen 's nachts loslaat. Als mijn varkens mogen feesten...

* Waar is Molly? is een spin-off van het Kat en Muis Duet.