Boeken van Ella Miles

Ik werd ontvoerd. Ontvoerd door een jongen waarvan ik dacht dat ik van hem kon houden. Toen verkocht hij me alsof ik zijn bezit was. Drie jaar lang verdroeg ik het. Afranselingen. Foltering. Pijn. Ik brak nooit. Ik was sterk, vastberaden, volhardend. Maar op een dag gebeurde het... ik brak. Het bevrijdde me.

Ik had moeten weglopen, een nieuw leven moeten vinden, en opnieuw zijn begonnen. In plaats daarvan, keerde ik terug. Om de man te vinden die me verkocht had.

Ik verloor een weddenschap, nu ben ik van hem. De zijne om te bezitten. De zijne om te claimen. Niks meer dan zijn eigendom. Maar ik begin de waarheid pas te begrijpen. Ik kan mijn eigen lot kiezen. En een toekomst opeisen die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Ik kan niet meer toestaan dat Enzo tegen me liegt. Ik moet de waarheid vinden. Ook als het mijn dood wordt.

Mijn leven is niets anders dan een leugen. En dan blijkt, dat Enzo niet de enige was die tegen me loog. Ik weet niet meer wie ik kan vertrouwen. Maar mijn toekomst hangt af van het onderscheiden van de waarheid van de leugens.

Ik heb geprobeerd te ontsnappen. Maar op een of andere manier zit ik meer gevangen dan ooit. En ik ben meer van hem dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

Ik werd veroverd door Enzo. Mijn hart en ziel werden de zijne. Maar dat weerhoudt me er niet van om te vechten voor wat van mij is. Of om te proberen vrij te zijn.

Maar ik had nooit gedacht dat ik bij hem, mijn thuis zou vinden. Totdat ik werd ontvoerd...

Ik heb me een weg teruggevochten en nu ben ik bezeten van haar. De pijn die me gevangenhield, is genezen. Ik ben klaar met vechten. Ik ben de hare. Compleet de hare.

Of ze ook hetzelfde voelt voor mij, weet ik niet. Wat als het koninkrijk dat we samen hebben opgebouwd, onder onze voeten verkruimelt? Wat als onze liefde hetzelfde lot is beschoren?

Enzo is mijn hart. Mijn ziel. De zuurstof die ik nodig heb om te overleven. Ik heb nooit geweten dat ik een duistere kant had, nooit geweten dat liefhebben betekent dat ik mezelf moest verliezen, om vervolgens herboren te worden. De leugens en de waarheid hebben ons eindelijk achterhaald.

We mogen het koninkrijk dan wel gestolen hebben, nu is het van ons en we zullen het niet opgeven. Nooit. Net zoals ik Enzo nooit zal opgeven. Hij is van mij. En onze liefde zal altijd haar weg vinden naar de waarheid.

Zij heeft me gered. Zij trok me uit de diepste krochten van de oceaan. Siren. Een meer passende naam is er niet. Ze is beeldschoon en haar stem is goddelijk. Maar in tegenstelling tot de mythische versie, lokte Siren me niet onder water om daar te sterven. Ze redde me. En nu ze op het punt staat verkocht te worden aan de hoogste bieder, is het mijn beurt om haar te redden.

Vertel altijd de waarheid, wat er ook gebeurt. Zo ben ik opgevoed. En tot op de dag van vandaag heeft die levenswijze altijd z’n vruchten afgeworpen. Vandaag wilde ik dat ik kon liegen. Want door mijn neiging altijd de waarheid te spreken, ben ik in deze situatie beland... Sta ik op het punt verkocht te worden. Eén leugen zou mijn vrijheid kunnen betekenen. Maar ik vertel altijd de waarheid, zelfs als ik lieg.

Lang geleden legde ik een eed af. Ik vertrouwde iemand die ik niet had moeten vertrouwen. En nu ligt mijn leven in zijn handen. Voor altijd. Ik kan niet weg. Ik kan niet ontsnappen. Ik ben van hem. En dat allemaal alleen maar omdat ik een belofte maakte. En die belofte betaal ik met mijn leven...

Ik ben erin getrapt. In leuk vinden. In lust voelen. In verliefd worden. Maar dat was een fout. Ik viel te snel. Ik was roekeloos en nu ben ik iemand iets verschuldigd. Iemand die ik nooit zal kunnen terugbetalen.

Ik kan mijn beloftes niet nakomen. Ik heb te veel beloofd, aan te veel mensen. En al die beloftes zijn nu één kluwen van zonde en leugens geworden. Maar een ding weet ik zeker... Dit moet stoppen. Wij moeten stoppen.

Ik ben verliefd geworden. Iets waarvan ik dacht dat het nooit zou gebeuren. Maar net op het moment dat wij dichter naar elkaar toe groeien, komen onze vijanden dichter bij ons. Zullen we de storm kunnen doorstaan? Zal onze liefde genoeg zijn? Zal ik genoeg zijn?

Ik ben beschadigd. Hij is beschadigd. Wij samen zijn gebroken. Maar soms is het nodig om helemaal kapot te slaan en de stukken weer bij elkaar te rapen. Om opnieuw te kunnen beginnen. Om onze vijanden te overwinnen. En om erachter te komen of we ooit weer liefde kunnen voelen. Hij is mijn rots in de branding, maar kan onze liefde deze storm doorstaan?