Boeken van Hendrik Groen

Zestigers Theo en Cobie hebben het na tientallen jaren huwelijk nog altijd goed samen en genieten van de vrijheid van hun pensioen. Joop en Hannie, een bevriend stel, hebben elkaar daarentegen weinig anders te bieden dan gekibbel en geklaag. De dagelijkse sleur is Joop en Hannie een last, maar grote veranderingen zijn zo mogelijk nog erger. Ieder jaar twee weken met de caravan op de Veluwe, verder reikt hun ambitie niet.

Tot ze bij het gezamenlijke kerstdiner weer eens uitgebreid klagen over het Hollandse weer en de enthousiaste Cobie hen overhaalt om de grijze wintermaanden gezellig met z’n viertjes door te brengen in Benidorm. Altijd lekker weer, en als je je huis in Amstelveen aan expats verhuurt, kun je er zelfs aan verdienen. Dat laatste argument geeft de doorslag: de twee stellen wagen het erop.

Eenmaal aan de Spaanse Costa kan Joop tot zijn eigen verrassing de couleur locale wel waarderen: de zonnige terrasjes, de Hollandse cafés en zelfs de bingo- en karaoke-avondjes. En, ook goed tegen de sleur, hij ontmoet er aardige nieuwe mensen. Ook Cobie en Theo vermaken zich uitstekend. Hannie daarentegen voelt zich juist met de dag eenzamer. De spanningen tussen Hannie en Joop nemen langzaam maar zeker toe. Tot er niet veel meer nodig is om hun vakantie in Benidorm krakend te laten ontsporen.

Hendrik Groen, wie kent hem niet? De bejaarde man van 83 plus die in een verzorgingshuis zit en in zijn geheime dagboek zijn medebewoners genadeloos maar met veel gevoel voor humor op de korrel neemt?

Eigenlijk kent niemand hem, want uitgeverij Meulenhoff houdt zijn/haar identiteit zorgvuldig geheim. Er is tenminste één verpleeghuis voor dementerenden waar dagelijks uit het geheime dagboek wordt voorgelezen, maar misschien nog wel veel meer. Warm aanbevolen voor jong en oud. In dit Literaire Juweeltje het eerste deel als appetizer.

* Januari is een uitgave uit de reeks Literaire Juweeltjes. Literaire Juweeltjes is een reeks die wordt uitgegeven door Uitgeverij B for Books als leesbevorderingsproject. Het zijn kleine hardcover boekjes en bevatten ca. 60 bladzijden.

Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.

Maar als zijn werkgever hem 'helaas' moet ontslaan en hij er een mooie ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven...

Heel Nederland is verliefd op Hendrik Groen, de dwarse bejaarde bewoner van een verpleeghuis waar hij met alles en iedereen de gek steekt. In dit Literaire Juweeltje, met fragmenten uit zijn nieuwste boek Rust en Vreugd, richt Hendrik Groen zijn even geestige als vileine pijlen op het typisch Hollandse fenomeen van de volkstuin.

Weduwe Emma Quaadvliegh wordt volkstuinlid, maar dat heeft meer voeten in de aarde dan je zo zou denken. Zo’n club is net een kleine mensenmaatschappij! Men heeft elkaar lief, helpt, treitert, slaat elkaar de hersens in of speelt de Belangrijke Mens - die paradijselijke en mooi aangelegde tuinen hebben dikwijls ook een nare achterzijde. Heel grappig!

* Op de tuin is een uitgave uit de reeks Literaire Juweeltjes. Literaire Juweeltjes is een reeks die wordt uitgegeven door Uitgeverij B for Books als leesbevorderingsproject. Het zijn kleine hardcover boekjes en bevatten ca. 60 bladzijden.

Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.

Ook de voorzitter van de vereniging komt onuitgenodigd op de thee. Om kennis te maken, maar vooral om haar te wijzen op de regels met betrekking tot de hoogte van de heg, het bestrijden van het onkruid en de verplichte algemeen onderhoudsbeurten. Het gesprek verloopt wat stroef. Emma vermoedt dat de voorzitter haar niet meteen in de categorie ‘nette tuinders’ indeelt.

Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Maar wilden Adam en Eva dat ook niet?

Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante, ironische humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart.

Hendrik Groen en Evert Duiker, trouwe vrienden in voor- en tegenspoed, zijn de zeventig ruim gepasseerd en het leven is in kalm vaarwater terechtgekomen. Elke week bezoeken ze elkaar, spelen een potje schaak, drinken een borrel en eten een hapje. Onderwijl nemen ze het leven door.

Maar op zekere dag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan met een éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom.

Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.

Het laatste geheime dagboek van Hendrik Groen, 90 jaar.

Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.

Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Die laatste is zijn hond, het afscheidscadeau van Evert. Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.