Boeken van Sue Watson

Eén huwelijk. Drie mensen. Eén moord...

Jij: Mijn knappe man, Tom. Je hebt me alles gegeven: onze prachtige zoon en ons perfecte nieuwe huis aan zee. Ik wil je vertrouwen, maar ik weet dat je niet eerlijk bent geweest over de reden waarom je hierheen wilde verhuizen. Ik ben ook niet eerlijk tegen jou geweest.

Ik: Terwijl Tom me kust en een glas ijskoude wijn inschenkt om te proosten op de eerste nacht in ons droomhuis, doe ik een geheime belofte: ik zal zijn verleden vergeten. Omwille van onze zoon zal ik deze familie bij elkaar houden, wat er ook gebeurt.

Zij: Chloe is de enige vriendin die ik sinds de verhuizing heb gemaakt. Ik hou van onze lange lunches, ook al stelt ze lastige vragen over mijn huwelijk. Tom heeft er een hekel aan dat ik tijd met haar doorbreng, maar ik negeer zijn waarschuwing. Ik heb gezien hoe hij naar haar kijkt. Het is beter om je vijanden dicht bij je te houden.

Haar man heeft een geheim, hoever zal hij gaan om het te verbergen...

Marianne heeft een leven waar anderen van dromen. Een prachtig herenhuis in de beste straat van de buurt. Drie gezonde kinderen die haar trots en vreugde zijn. Soms doet haar verleden nog pijn: het verlies van haar moeder, opgroeien in pleeggezinnen. Maar haar man Simon is er altijd. Als succesvol chirurg is hij de afgunst van elke vrouw die ze ooit heeft ontmoet. Bloemen, cadeaus, reisjes naar Frankrijk - niets is te goed voor zijn familie.

Dan noemt Simon de naam van een andere vrouw. De manier waarop de naam blijft hangen, Caroline, geeft Marianne de rillingen. Vroeger zou ze zichzelf hebben afgeleid op haar werk, maar Marianne heeft haar glamoureuze carrière achter zich gelaten toen ze trouwde. Ze zou met een vriendin kunnen praten, maar ze heeft het te druk met haar kinderen en bovendien keurt Simon de weinigen die ze nog heeft niet goed.

Het is bijna per ongeluk dat Marianne meer over Caroline te weten begint te komen. Maar als ze eenmaal begint, kan ze niet meer stoppen. Want wat ze vindt doet haar afvragen of niet bang zou moeten zijn in plaats van jaloers...?