Boeken van Mira Lyn Kelly

In mijn verdediging... ik wist écht niet dat het zijn zusje was.

Mijn team haat me. Dat heeft vast te maken met de permanente ‘rot toch lekker op’ uitdrukking op mijn gezicht. En ook vast iets met dat voorvalletje met de aanvoerder aan het begin van het seizoen. Iets met mijn vuist en zijn kaak... Dat dus. Coach is klaar met ‘mijn gedrag’. Kappen of ik speel niet. En niet spelen is een klap die mijn carrière als professioneel ijshockeyspeler niet te boven komt. De oplossing is vrij simpel. Ik zorg dat ik niet opval en dat ik mijn contract uitdien zonder verder gedoe.

Alhoewel... simpel? Er is één klein probleempje. Allie. Het grietje waarmee ik acht maanden geleden in Vancouver heb lopen rotzooien. Die sexy, verlegen blondine met die geweldige glimlach en die heerlijke, zachte lippen. De meid die m’n wereld op z’n kop zette en vervolgens met de noorderzon verdween. Wat blijkt? Ze is het zusje van onze aanvoerder. En hoewel mijn carrière op het spel staat, het lukt me maar niet om bij haar uit de buurt te blijven.

Eén blik en ik wist... deze chick haat me.

Eigenlijk zou ik weg moeten lopen, een of andere fan moeten vinden die op mijn schoot gaat zitten en me vertelt dat ik een grote, sexy, hockeygod ben. Dat is helemaal waar, trouwens. Maar er is iets aan deze felle rooie waardoor ik haar gewoon niet kan laten gaan. Ze heeft een rauw randje en dat is super sexy. En ze heeft een scherpe tong waarmee ze me al sinds de avond dat ik haar leerde kennen, weet te betoveren.

Ze zegt dat ik het wel kan vergeten. Dat ‘wij’ absoluut niet gaat gebeuren. Maar dit is geen vrouw die een man zo maar vergeet. Zeker niet als de lucht om ons heen lijkt te knetteren, telkens als we bij elkaar in de buurt zijn. Ze zit in mijn kop en is me onder mijn huid gekropen. Het enige waar ik nog aan kan denken, is de manier waarop ze die ene keer naar me keek. Alsof ze al wist hoe het kon zijn tussen ons. Ik ben niet bepaald een man waar een vrouw zoals zij op valt. Maar misschien wil ik dat wil worden.

Trouwen met Cammy Webber gaat nooit gebeuren. Daarvoor hou ik te veel van haar...

Cammy is mijn beste vriendin. Ze is de enige persoon die ik niet kan missen. Ze is het meisje met de stralende glimlach, een koelkast vol eten en met het leukste kind dat ik ooit heb ontmoet. En tegelijkertijd is ze ook een megasexy single moeder die ik moet beschermen tegen kerels zoals ik. Het risico om haar kwijt te raken wil ik absoluut niet lopen, dus daarom blijft onze relatie puur platonisch. Ik ben niet geschikt om haar een sprookjeseinde te geven. Ik ben niet het type ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.

Ik ben er voor een leuke avond. Ik ben de grappenmaker. De hotte hockeyspeler. Ik ben het type ‘gelukkig voor even’. Met Cammy bewaar ik de nodige afstand, maar als haar ex nodig een lesje moet leren, speel ik met liefde het vriendje van mijn beste vriendin. Kus ik haar met liefde. En dat is nog maar het begin. Ik heb alles over voor mijn beste vriendin, zelfs als daardoor mijn eigen hart op breken staat.

Zijn mond is heet genoeg om het ijs te smelten...

Tien dagen. Meer vraag ik niet. Maar geen van mijn NHL-teamgenoten wil ergens een zus vandaan toveren, of een nichtje, of een kennis die mijn vriendin kan spelen voor de trouwerij waar ik heen moet. Lekker dan. En ja, ik zou zelf wel een meid kunnen scoren, maar deze player is tijdelijk buiten dienst gesteld. Het laatste wat ik kan gebruiken, is nog een extra complicatie in mijn leven.

Ik heb het al bijna opgegeven, maar dan besluiten de goden mijn gebeden te verhoren. Ik ben totaal haar type niet. Ze date geen sporters. Het enige dat deze sexy carrièretijger wil, is een beetje lol maken. En even ontsnappen aan haar leven dat compleet in het teken staat van werken, werken, werken. Dat klinkt als een simpele deal, toch? Waarom maak ik alles dan toch zo ingewikkeld?