Boeken van Fernando Aramburu

Toni is leraar op een middelbare school en kwaad op de wereld. Hij is gescheiden, zijn tienerzoon Nikita ziet hij maar sporadisch, kortom: hij is teleurgesteld over zijn mislukte leven. Dus neemt hij het radicale besluit om er over precies één jaar een eind aan te maken. Tot het moment daar is, maakt hij elke dag een notitie over het waarom van zijn besluit. Onvermijdelijk brengt het hem terug naar zijn jeugd, naar zijn verleden en ex-vrouw Amalia, naar de onontwarbare knoop die zijn leven is geworden.

Tegelijkertijd zijn er ook dingen die wél te moeite waard zijn. Toni heeft een jeugdvriend, Kunstpoot, die hij nog steeds bijna dagelijks ziet. Ook is hij verknocht aan zijn hond Pepa en aan zijn boeken, die hij ter voorbereiding op zijn naderende einde stuk voor stuk achterlaat in de stad. En na een tijdje duikt een oude bekende op, die hem een andere kant van het bestaan laat zien.

Het tellen van de dagen is een ode aan het leven in al zijn facetten, de vriendschap, de schoonheid, de kunst, de literatuur en uiteindelijk de liefde. Op meesterlijke wijze maakt Fernando Aramburu - van wat eerst nog een doodgewoon leven lijkt - een bijzonder, herkenbaar, menselijk en hartverwarmend verhaal.

Twintig jaar na de dood van haar man verhuist Bittori terug naar hun geboortedorp. Haar man werd vermoord door de Baskische terreurbeweging ETA, vermoedelijk door de zoon van Bittori’s jeugdvriendin, Miren. Voor Bittori sterft, wil ze de ware toedracht kennen. Ze denkt zelfs Mirens zoon te kunnen vergeven om zo het verleden af te sluiten.

Bittori en Miren zijn getekend door een politiek fanatisme waar geen van beiden een boodschap aan had maar dat hen lijnrecht tegenover elkaar heeft geplaatst. En nu moeten ze hun wonden en verdriet, keuzes en hun levens onder ogen zien. Is een verzoening mogelijk?