Boeken van Philippe Besson

Parijs 1916: een stad zonder mannen. Bij afwezigheid van mannen is een liefdesverhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van een stad die lijdt onder de oorlogsdreiging: iedere familie heeft wel een mannelijk familielid in de loopgraven en er is de voortdurende angst voor slecht nieuws.

Dit is het verhaal van drie mannen: Vincent, een jongen van zestien jaar, een oudere schrijver in wie we Marcel Proust herkennen, en Arthur, een jonge soldaat die een week met verlof is. In deze week ontspint zich een web van relaties en verwachtingen, dat - onder druk van de tijd en de oorlog - tot een zeer verrassende ontknoping leidt.

In juli 1891 keert Arthur Rimbaud na een verblijf van vele jaren in het buitenland terug naar Frankrijk. In het ziekenhuis van Marseille laat hij zich behandelen aan een infectie aan zijn been, dat uiteindelijk afgezet moet worden. Voor het eerst in lange tijd komt hij terug in zijn ouderlijk huis, bij zijn moeder en zijn zus.

Breekbare dagen is het door Philippe Besson bedachte dagboek dat Arthurs zus Isabelle bijhield gedurende de laatste maanden van het leven van haar broer. Het is het verhaal van een rusteloze jongen, zoon van een vader die het gezin al vroeg verliet, en van een hardwerkende, bitse moeder die weinig begrip kon opbrengen voor de gevoelige, poëtische natuur van haar zoon.

Meer nog is Breekbare dagen het tragische verhaal van de liefdevolle hereniging van een broer en een zus, wier verhouding na jaren weer een nieuwe kans lijkt te krijgen - welke mogelijkheid wreed verstoord wordt door de vroege dood van Arthur.

Thomas Steppard keert na jaren terug naar het dorp aan de kust van Cornwall waar zich ooit een persoonlijke tragedie heeft voltrokken. Ondanks een waarschuwing voor storm was hij de zee opgegaan met zijn zoontje, dat in het noodweer omkwam. Thomas werd veroordeeld en zes jaar gevangengezet.

Bij Thomas' terugkeer in het dorp blijken de mensen daar hem niet te zijn vergeten. Op zoek naar erkenning van zijn onschuld ontmoet hij slechts verwijtende blikken. Berooid en ontdaan van het laatste restje menselijke waardigheid vindt hij zichzelf uiteindelijk terug - via de onverwachte weg van de liefde.

Anne-Marie neemt afscheid van haar jongste zoon, Theo. Hij gaat studeren, en na zijn vertrek zullen al haar drie kinderen het huis uit zijn.

Het laatste kind is het verslag van de zondag waarop Theo naar een eigen appartement vertrekt. Anne-Marie helpt haar zoon met de verhuizing en merkt dat ze zijn afscheid bijna niet aankan. Ze zegt tegen zichzelf dat ze zich niet moet aanstellen, maar de kleinste handelingen duizelen haar. Het vooruitzicht van een leven zonder Theo is bijna onvoorstelbaar.

Het laatste kind is een gevoelig en bijzonder portret van een vrouw op een kantelpunt in haar leven.

In Nazomer wekt Philippe Besson de personages van het beroemde schilderij Nighthawks van Edward Hopper tot leven. Louise Cooper, voormalig actrice, nu succesvol toneelschrijfster, wacht op haar geliefde Norman. In plaats daarvan verschijnt haar ex-man Stephen die, inmiddels opnieuw gescheiden, terugkeert naar het oude stamcafé in de hoop Louise te ontmoeten. Op de achtergrond figureert barkeeper Ben, die met zijn stilzwijgende commentaar een belangrijke rol vervult.

Met eenvoudige penseelstreken en in subtiele bewoordingen schetst Besson een wereld van vervlogen hoop en gemiste kansen, in de passende setting van een zondagmiddag in september, aan een bar in een verlaten toeristendorp aan de Amerikaanse oostkust. Als Louise's geliefde voor de zoveelste keer niet komt opdagen, lijkt er een opening te ontstaan voor het opbloeien van een oude liefde.

Komen we ooit over degenen heen die ons verlaten hebben?

Dat is de vraag die Louise zich stelt nadat haar man Clément haar in de steek heeft gelaten voor een andere vrouw. Louise gaat op reis naar Havana, Venetië en New York. Daarvandaan schrijft ze hem brieven, waarin ze verslag doet van haar machteloosheid, haar wanhoop en verdriet, waarin ze herinneringen ophaalt aan hoe het eens was en waarin ze vraagt naar het waarom.

Met deze roman heeft Philippe Besson het hartverscheurende, en zo herkenbare gevoel van een liefde die verloren is gegaan met groot inlevingsvermogen neergezet. Tegelijkertijd is Verzoening ook een roman over eerlijkheid, zelfoverwinning, reizen en de troost van het schrijven. Louises brieven blijven onbeantwoord, maar dankzij het schrijven krijgen haar angst, haar verdriet en haar onbegrip een plaats.

De broers Lucas en Thomas brengen de zomer samen door in een vakantiehuis op een eiland voor de Bretonse kust. Thomas is ernstig ziek, en hun verblijf betekent een terugreis naar de gelukkige dagen van hun jeugd, de vakanties aan zee, waar hun hechte band voor altijd werd gesmeed.

Deze band werd vaak bedreigd, door jaloezie van familieleden en geliefden, maar nooit verbroken en samen beleven ze de laatste maanden van Thomas' leven met een zeldzame intensiteit.

Net buiten een hotel in Bordeaux ziet Philippe een jonge man die als twee druppels water lijkt op zijn eerste liefde. Wat volgt is een aangrijpende terugblik op de tienerjaren van Philippe, en het bepalende moment in zijn leven toen op een winterse ochtend in 1984 twee zeventienjarige jongens elkaar voor het eerst in het geheim ontmoetten. Het is het begin van een verborgen en tragische liefdesrelatie tussen Philippe en zijn schoolgenoot Thomas, die de richting van hun beider levens voor altijd heeft bepaald.

Lieg met mij is een ontroerend coming-of-ageverhaal dat de tederheid én de impact van een eerste liefde perfect weet weer te geven, net als het verdriet om een verloren kans op een gelukkig leven.