Waarom mama drinkt...

Ik heb twee dochters en een kleindochter. Het is de vloek van mijn bestaan dat ik - bookaholic bij uitstek - gezegend ben met twee kinderen die niet van lezen houden. Niet echt. Af en toe een boek oppakken en uitlezen, maakt ze in mijn ogen tenminste niet tot 'een lezer'. De ene heeft het excuus van dyslexie, de ander heeft geen enkel excuus. Niet echt.

De oudste (die zonder excuus) nadert de 30 met rasse schreden. Over pakweg een half jaar is het zover, dus dat is knap ras. Zij is ook de moeder van mijn kleindochter én ze werkt ook nog eens als jeugdmedewerker in een thuis voor probleemjongeren (al schijnt dat tegenwoordig veel moeilijker genoemd te moeten worden, vanwege de sociale verantwoording die je voor elk woord moet afleggen, maar ik noem het gewoon zo, onaangepast als ik ben).

Voor mijn kleindochter geboren werd, had mijn oudste een goed uitgewerkt opvoedplan. Telkens wanneer ik haar hoorde praten over hoe zij haar dochter op ging voeden, hoorde ik in gedachten haar vader en mezelf praten over ónze geweldige opvoedplannen en hoe daar (bijna) niets van terecht is gekomen. Want iedere ouder weet dat de theorie en de praktijk wat opvoeden betreft soms mijlenver uit elkaar liggen.

Laatst zei mijn oudste: 'Het zal mij nooit gebeuren dat mijn kind de deur uitgaat met een rode broek, oranje t-shirt en roze sokken'.

Ik antwoordde: 'Totdat je voor de zoveelste keer hebt gevraagd of ze nou al eens klaar is, je op je horloge ziet dat je heel krap in je tijd zit, zij bijna op school en jij op je werk moet zijn en je kind eindelijk verschijnt met een rode broek, oranje t-shirt en roze sokken. Dan kijk je naar je kind, ziet dat ze schoon is, haar kleren schoon zijn en je denkt bij jezelf: fuck it, als zij het nou mooi vindt.'

Aangezien al vele van haar zorgvuldig uitgedachte opvoedideeën door de praktijk om zeep zijn geholpen - en mijn kleindochter is pas anderhalf! - hield mijn oudste wijselijk haar mond.

Toen ik de beschrijving las van het boek Waarom mama drinkt van Gill Sims, wist ik dat ik een perfect cadeau voor mijn oudste had gevonden. Zo'n boek dat ze in ieder geval gaat lezen. Zo eentje die haar herkenning geeft en haar doet lachen. Dus, oudste lief van me, mocht je dit lezen, je cadeau komt eraan!

Petra, 1 augustus 2018