Boeken van Michel Bussi

21 juni 2010. Op het strand van het Baskische kuststadje Saint-Jean-de-Luz verdwijnt de kleine Esteban, tien jaar oud. Niemand heeft iets gezien. Maddi, zijn moeder, kan het zichzelf nooit vergeven dat ze hem even uit het oog verloor.

Exact tien jaar later duikt op hetzelfde strand een jongen op die wel een dubbelganger van Esteban lijkt, een tweelingbroer. Ook tien jaar, dezelfde glimlach, dezelfde indigoblauwe zwemshort. Maar hij heet Tom en woont in de Auvergne.

Voor Maddi staat het vast: Tom is haar zoon - een gereïncarneerde Esteban. Om hem te kunnen volgen, om hem te beschermen, laat ze alles achter. Want niets laat zich uitwissen. Niet de liefde van een moeder, niet de haat.

Liane en Martial hebben een droomvakantie op het exotische eiland Réunion met hun zesjarige dochtertje Sofa. Op een middag gaat Liane even naar hun kamer, maar ze komt niet meer terug. Als Martial naar boven gaat om te kijken waar ze blijft, ziet hij dat de kamer doorzocht is, zijn vrouw en al haar kleren zijn verdwenen en overal bloed ligt.

Hoewel Martial in eerste instantie met de politie meewerkt, slaat hij binnen vierentwintig uur met zijn dochtertje op de vlucht. In plaats van gekwetste echtgenoot is hij nu hoofdverdachte.

Zo begint een klopjacht zoals Réunion nog nooit heeft meegemaakt. Heeft Martial zijn vrouw vermoord of is hij slachtoffer van een vooropgezet plan? Want het is niet de eerste keer dat Martial op het eiland is. Het verleden komt gevaarlijk dichtbij...

Er woonden eens drie vrouwen in een dorp. De eerste was gemeen, de tweede was een leugenaar, en de derde dacht alleen maar aan zichzelf. Ze waren ook niet allemaal even oud. Integendeel. De eerste was boven de tachtig en weduwe. Of in elk geval bijna. De tweede was zesendertig en had haar man nog nooit bedrogen. Nog niet. De derde was bijna elf en alle jongens van haar school wilden verkering met haar. U ziet, ze waren alle drie nogal verschillend. Toch hadden ze wel iets gemeen, een geheim, in zekere zin: ze droomden er alle drie van om te vertrekken.

Maar de spelregels waren wreed - slechts één van hen kon ontsnappen. De andere twee moesten sterven. Zo was het nu eenmaal. Wat denkt u, wie van de drie wist er te ontkomen? De derde, de jongste, heette Fanette Morelle, de tweede Stéphanie Dupain, en de eerste, de oudste, dat was ik.

Zo begint Zwarte lelies. Een verbluffende literaire thriller met flair over een moordzaak in een Frans dorpje, waar iedereen verdacht is. Tot het laatst blijft de lezer gissen hoe het nu precies zit.