Boeken van David Hapgood

Veertien eeuwen geleden door St.-Benedictus gesticht, was de Abdij van Monte Cassino het beroemdste klooster van Europa.
Op 15 februari 1944 bombardeerde de Amerikaanse luchtmacht Monte Cassino. Het was een staaltje van bittere ironie dat de geallieerden een symbool moesten vernietigen van de beschaving die ze nu juist wilden beschermen.
Wat er die dag precies gebeurde, is sindsdien omstreden. Het bombardement wordt door sommigen als een blunder, door anderen als een militaire noodzaak, en door weer anderen zelfs als oorlogsmisdaad betiteld. Maar pas nu is de hele waarheid aan het licht gekomen.
Dit boek doet op adembenemende wijze verslag van de werkelijke omstandigheden waaronder Monte Cassino werd vernietigd, maar tevens geeft het een aangrijpend beeld van de mannen die in deze tragedie een rol speelden: de geallieerde generaals, die het onderling oneens waren; de Duitse bevelhebbers, die in angstige spanning hun beslissing afwachtten; de Duitse soldaten, die een groot aantal kunstschatten wisten te redden, maar vijftien kisten met meesterwerken achterhielden om als verjaardagscadeautje aan Göring te geven; en de monniken in het klooster, die de paus vergeefs om hulp vroegen (en wier dagboeken pas onlangs zijn vrijgegeven).
Monte Cassino is een spectaculair en indrukwekkend boek dat eindelijk de gehele waarheid onthult achter een van de meest controversiële beslissingen uit de Tweede Wereldoorlog.
* Geschreven door David Hapgood en David Richardson.

Ruim anderhalve eeuw lang is algemeen aangenomen dat Napoleon een natuurlijke dood gestorven is. Dit boek rekent met die opvatting voorgoed af. Eén van de briljantste deskundigen op het gebied van vergiften, de Zweedse tandarts Sten Forshufvud, is na langdurige en minutieuze bestudering van de memoires van onder andere Napoleons kamerdienaar tot een verbijsterende conclusie gekomen: Napoleon stierf niet aan maagkanker... hij werd vermoord met arsenicum.
Een hernieuwde analyse van Napoleons ziektegeschiedenis op Sint Helena en ultramodern laboratoriumonderzoek van bewaard gebleven haar - dat vanaf 1816 tot aan zijn dood in 1821 sporen arsenicum bleek te bevatten - droegen ertoe bij dat deze moord kon worden gereconstrueerd. Er was geen sprake van één fatale dosis; de verbannen keizer werd geleidelijk aan vergiftigd, zodat niemand achterdocht zou krijgen en men zijn verval en dood aan een ziekte zou toeschrijven. Dit bedrog heeft maar liefst 160 jaar standgehouden.
Uitgebreid historisch onderzoek naar de personen die in de nabijheid van de keizer vertoefden in de periode dat het arsenicum werd toegediend, maakte het Forshufvud uiteindelijk zelfs mogelijk degene die verantwoordelijk was voor de dood van de Franse keizer te ontmaskeren. Deze reconstructie werpt een geheel nieuw licht op de verbanning en de dood van Napoleon Bonaparte.
* Geschreven door David Hapgood en Ben Weider.