Boeken van Harman Nielsen

Mal dwaalt. Van school naar huis had ze altijd een eigen pad, waarop ze vrij kon zijn, alleen, op weg naar een plaats voor zichzelf, maar deze broeiende namiddag heeft het haar ergens gebracht waar ze nog nooit is geweest.

Ze dalen dieper af in de stad. Mal hoort de vreemde muziek niet langer. Voetstappen klinken daarentegen wel, vaker dan haar lief is na de waarschuwing die ze in de winkel heeft gekregen. En zoals haar eveneens is voorspeld, worden de straten donkerder, hoewel dat misschien vooral komt door de opbollende wolken die nu voor de twee manen drijven. Tussen de hoge gevels begint het naar regen te ruiken.

Verbeeldt ze het zich of wordt ze werkelijk gevolgd? Is iemand uit op haar vrijheid? In elk geval is ze hier niet langer alleen. Toch waagt ze zich verder, ook al weet ze de weg niet, want ze moet haar plaats voor zichzelf terugvinden...

Mal is een magisch-realistische vertelling over een creoolse kunstenares die aan wisselende stemmingen lijdt en die daar op een bijzondere manier probeert mee om te gaan. De novelle is heel filmisch geschreven met een ongelooflijk spannend slot.

'Vroeger ging ik als meisje bij avond wel hoog de Toren van mijn vader in om ver beneden me in de stad de olielampen en vuurkorven en fakkels aan te zien gaan zodra het schemerde. De ene kronkelende straat na de andere gloeide dan op en na een poos lag van de westkade tot aan de oostmuur de stad daar. Heel,' zei ze zacht. 'Het was niet of iemand het deed. Het leek vanzelf te gaan, alsof de avond gewoon het een en het ander tegelijk was: het donker én de gloed van de lampen. Het lichte duister.'

Na te hebben bijgedragen aan de val van de Voogd en de nederlaag van diens leger jagers leidt Kat, de Zanger, met slechts zijn luit als gezelschap een zwervend bestaan. Negen jaar lang slaat hij de veranderingen gade die hij door zijn tover mee op gang heeft gebracht: de grotere bloei van de steden, de groeiende handel met het wagenvolk, en de nu ook voor het riviervolk lonkende welvaart. Eindelijk lijken vrede, vrijheid en voorspoed ieders deel te zullen worden.

Maar waar licht valt, valt schaduw. Voor sommigen is het heden niet vol genoeg en anderen hebben verlies uit het verleden nooit kunnen vergeten. Heimelijk worden plannen gesmeed, die een noodlottige wending nemen. En als de Middelste Stad wordt gehuld in duister dat dieper is dan beoogd, dreigt zelfs de tover van de Zanger tekort te schieten.

Kat, de strijd moe, zwerft met vrouw en kind ver van de Middelste Stad waar, in de schemer onder de straten, eindelijk een vredig toevluchtsoord lijkt te zijn gevonden voor het keldervolk. Bovengronds is het er echter zo vredig niet, want de nieuwe machthebbers zoeken andere rijkdom, tegen iedere prijs. Oude diepten worden geopend en een vergeten kwaad sijpelt de Stad binnen, waar het alles en iedereen aantast - ook het kleine volk in de kelders.

In het midden van de scheur, die zich nog steeds knerpend verbreedde, werd meer zwarte aarde opgestuwd; paarsblauwe vonken sloegen eraf en kluiten rolden knetterend weg over het plein terwijl twee magere bleke armen uit de grond braken, verkrampt rondtastten, dan houvast vonden. Een bleek, vuil, uitgeteerd klein lichaam wrong zich hortend en stotend naar boven en lag dan stuiptrekkend op de gebroken tegels in het nu wild kolkende smaragden schijnsel...

Kat keert terug, maar de natuur zelf lijkt in opstand te komen en in dat geweld dreigt hij zijn vrouw en dochter te zullen verliezen. Tot het uiterste beproefd moet hij ten slotte een beroep doen op macht die hij altijd heeft gemeden en daarmee zijn eigen ondergang riskeren.