Boeken van Lydia Verbeeck

Een Italiaanse familie, een juweel dat De Drie Broers heet, wilde feesten, struikrovers, een ongerieflijk kasteel, de schedel van een heilige en een knappe non zijn de ingrediënten van dit boek met een dubbele verhaallijn.

1542 - 1545. Nadat de Italiaanse koopman Gian Carlo Affaitati de inname van Antwerpen verhinderde, beloont Karel V hem met de adellijke titel heer van Gistel. Hij installeert zich als kasteelheer en pendelt met zijn gezin tussen zijn nieuwe domein in Gistel en hun palazzo in Lier, waar hij bekendstaat als weldoener. Bij de geboorte van zijn zoon schenkt hij twee glasramen aan de Sint-Gummaruskerk.

1910 - 1918. De glasramen uit de Sint-Gummaruskerk worden opgehaald voor restauratie en verdwijnen spoorloos. Pas aan het eind van WO I komt de diefstal aan het licht. Verder onderzoek voert de lezer terug naar de zestiende eeuw, waarin de edelman Gian Carlo Affaitati evenmin vrij van smet blijkt...

Overal zag je ze eind negentiende eeuw opduiken: freakshows met monsterlijke figuren en exotische inlanders. Ook in het provinciestadje Lier werd een vrouwelijk stamlid van de Khoikhoi, beter bekend als Hottentotten, tentoongesteld. Het gebeurde in 1874 in herberg De Orleans op het Kluizeplein.

De waard komt op een onverwachte manier in het bezit van Jantie. Hij hoopt door haar tentoon te stellen zijn zieltogende herberg nieuw leven in te blazen, maar beseft niet welke problemen hij zich op de hals haalt. Er zijn kapers op de kust. Niet van de minsten, want wat hebben koning Leopold II en Henry Morton Stanley met de Hottentot te maken?

De problemen beginnen pas goed als Jantie spoorloos verdwijnt. De speurtocht voert de lezer onder andere naar Brussel en Parijs, waar de kunstenaarswijk Montmartre opgang maakt.

De zwarte Venus is een spannende historische roman die zich afspeelt in de boeiende tijd van de eerste stoomtreinen, suffragettes, vélocipèdes, emigratie naar Amerika en de beginperiode van de fotografie.

Einde zestiende eeuw. Het begijnhof van Lier. Catharina, een knappe jonge weduwe, woont nog maar net in haar begijnenwoning wanneer ze 's nachts een akelige ontdekking doet. Over de rand van de waterput, vlak bij haar woning, hangt het lijk van een vermoorde man. ‘s Nachts is het begijnhof verboden terrein voor mannen. De vondst baart dus opzien, maar het wordt helemaal vreemd wanneer het slachtoffer een kanunnik van de Sint-Gummaruskerk blijkt te zijn. Tot overmaat van ramp is de man zo naakt als een pasgeboren baby.

De grootmeesteres van het begijnhof vreest dat dit schandaal niet alleen de goede naam van het begijnhof zal aantasten, maar zelfs het voortbestaan ervan in het gedrang zal brengen. Ze wil het toevluchtsoord, dat het begijnhof voor vele vrouwen is, niet in gevaar brengen en lost daarom het probleem op een nogal ongewone en drastische manier op.

Al spoedig blijkt echter dat niets opgelost is. Allerlei vragen dringen zich op. Heeft de knappe Catharina iets te maken met de dood van de kanunnik? In ieder geval was hij duidelijk in haar geïnteresseerd. De week voor zijn dood stelde hij vragen over haar. Is Catharina wel wie ze beweert te zijn en in welke mate is het begijnhof voor haar een toevluchtsoord? Steeds duidelijker wordt het dat Catharina een geheim met zich meedraagt, dat leidt tot nog meer dood en geweld en dat zijn vertakkingen heeft tot in Breda.

Voorjaar 1597. De rust op het begijnhof wordt verstoord door een nachtelijke brand die een halve straat in de as legt. Tussen het puin wordt het lichaam van een begijn ontdekt. Het slachtoffer wordt geïdentificeerd als de jonge, knappe Barbara die weldra het begijnhof zou verlaten om te huwen. Maar was Barbara wel zo gelukkig met dat aanstaande huwelijk? En waarom reageert haar verloofde zo eigenaardig op het nieuws van haar dood? Heeft het feit dat ze de vorige dag op straat werd aangevallen door een bedelares en dat ze door de baljuw op beschuldiging van openbare dronkenschap naar het begijnhof werd gebracht, er iets mee te maken?

Zowel juffrouw Catharina - die met eigen problemen worstelt - als grootjuffrouw Amandine - wier aandacht volledig wordt opgeslorpt door de aankondiging van een plotselinge bisschoppelijke visitatie - voelen zich schuldig omdat ze Barbara in de kou hebben laten staan. Ligt de reden voor de visitatie bij juffrouw Helena, die stigmata op haar handen en voeten vertoont en als een heilige op het hof leeft? De begijnen moeten hun beste beentje voorzetten om de bisschoppelijk afgevaardigde ervan te overtuigen dat ze een vroom en onberispelijk leven leiden. Een vermoorde begijn zal de bisschop minstens het voorhoofd doen fronsen. En wat is de bisschoppelijke reactie als het niet bij die ene dode blijft?

Baljuw Maarten Groenendijk meent al snel te weten wie de moordenaar van juffrouw Barbara is. grootjuffrouw Amandine en juffrouw Catharina volgen echter een heel ander spoor.

Najaar 1597, begijnhof van Lier. Na een vermoeiende tocht naar het klooster van Terbank, net ten zuiden van Leuven, keren juffrouw Catharina en juffrouw Barbara terug naar het begijnhof van Lier. Onderweg helpen ze Marga, die beweert op de vlucht te zijn voor een aanrander, om aan haar achtervolger te ontsnappen. Catharina stelt Marga voor met hen mee te reizen naar het begijnhof. Ze biedt haar kost en inwoning aan voor een jaar. In ruil daarvoor hoeft Marga alleen een leugen te vertellen, een leugen die Catharina in staat stelt haar leven op het begijnhof voort te zetten.

De leugen wordt zonder problemen gelanceerd, maar keert als een boemerang weer en treft Catharina in haar kostbaarste bezit. Ook grootjuffrouw Amandine komt erdoor in moeilijkheden en het hele begijnhof wankelt op zijn grondvesten. Het wordt steeds duidelijker dat Marga onbetrouwbaar is. De vrouw heeft een zegelring ontvreemd waarnaar zowel de Spanjaarden als de Staatsen uit de Noordelijke Nederlanden koortsachtig op zoek zijn. De aanwezigheid van Marga op het begijnhof trekt daardoor enkele gevaarlijke individuen aan. Om die zegelring in handen te krijgen schrikken zij zelfs voor moord niet terug.

Lier 1602. Een op het eerste zicht simpele moord op de jonge echtgenote van een kunstschilder groeit uit tot een test voor Godfried Lesage, de kersverse schout van Lier. Enkele schepenen zijn eropuit te bewijzen dat hij, als voormalig poorter van Antwerpen, niet loyaal genoeg is aan Lier. Zij deinzen er niet voor terug om hiervoor alle middelen in te zetten.

Als de bescherming van de stad tegen een garnizoen muitende Spaanse soldaten Lesages volledige aandacht opeist, verliest hij andere zaken die gaande zijn uit het oog. Dat dreigt hem zuur op te breken. Wanneer een begijn van hekserij wordt beschuldigd, zien de schepenen van Lier de kans schoon om de schout in diskrediet te brengen. Ze verwijten hem laksheid en gaan zelf op een nietsontziende manier achter de vermeende heks aan.

Catharina, de echtgenote van Lesage, wil hem waarschuwen en komt daardoor in gevaar. Bovendien blijkt er toch meer schuil te gaan achter de moord op de vrouw van de kunstschilder en is de zaak niet zo eenvoudig als gedacht.

Duivelsgesel speelt zich af in de beginperiode van de regering van de aartshertogen Albrecht en Isabella. Spanje kijkt als een schoonmoeder de aartshertogen over de schouder en bemoeit zich met alles. Het enige wat het Spaanse bewind niet doet, is de soldij van de soldaten uitbetalen. De onvrede in de garnizoenen stijgt dan ook ten top en muiterij blijft niet uit.

Een ontbindend lijk in een boom, een monnik gekleed in een blauwe pij en een onopgeloste verdwijning uit het verleden spelen Godfried Lesage, schout van Lier, parten. Het is 1612, maar het lijkt erop dat hij de rekening gepresenteerd krijgt voor een moeilijke beslissing die hij in 1603 heeft genomen.

Iemand die beweert uit de hel te zijn ontsnapt, is uit op wraak. Als Lesage denkt dat de dreiging is afgewend, wordt het pas ernst. De wreker concentreert zich op Simon, de twaalfjarige zoon van de schout. Intussen stuit wachtmeester Wouter Meyvisch in een obscure kroeg op een illegale gokpartij. Ook hij krijgt te maken met zaken die terug te voeren zijn op gebeurtenissen uit 1603. Vroedvrouw Suzanne Weibroeckx werd toen het leven zuur gemaakt door vroedmeester Willem Geeraerts. Welke rol speelt de knecht van diezelfde vroedmeester nu in de gokpartij?

Als de knecht op de vlucht slaat, blijkt Meyvisch niet de enige te zijn die naar hem op zoek gaat. Ook de wreker wil informatie van hem.

Vroege lente 1810. Michael Van Es leidt vakkundig de ververij van het textielbedrijf De Heyder in Lier. Tot zijn spijt heeft hij geen eigen zoon die hem als kleurmeester zou kunnen opvolgen. Onder zijn ververs is er wel een jongeman die in zijn ogen de juiste kwaliteiten heeft: Jan-Frederik Simoens. Maar al snel krijgt hij twijfels over Jan-Frederik.

Wat heeft deze jongeman te maken met de Gentse ronselaars die de Lierse arbeiders komen wegplukken? Is het toeval dat zijn enige dochter op hem een oogje laat vallen?

Michaels leven wordt overhoop gehaald als op korte tijd zijn moeder sterft, zijn vader verdwijnt en tot overmaat van ramp zijn kleurenboekje gestolen wordt, een schrift met alle oude, geheime kleurrecepten. En waar blijft die aak gevuld met tonnen meekrap, het rode kleurpigment?

Lydia Verbeeck voert ons deskundig mee naar het Lier van het begin van de 19de eeuw. Je ruikt de stank van de verfkuipen, je hoort het geratel van de weefmachines, je proeft de armoe in de broodtrommels. De kleurendief biedt een leesfestijn voor alle zintuigen, een spannende pageturner in een historische setting.

Najaar 1813. Napoleon heeft een belangrijke veldslag nabij Leipzig verloren en vlucht naar Frankrijk. De stad Lier krijgt een stoet Franse vluchtelingen te verwerken, gevolgd door bevrijders van allerlei pluimage. In de verwarde, uitgelaten sfeer van die dagen vindt bijgeloof een goede voedingsbodem. Bij sommige mensen wordt vingervlug een botje in hun kledij of bezittingen gestopt en al snel krijgen die botjes de reputatie 'geluksbotjes' te zijn.

Sofia, de echtgenote van Michael Van Es, is een van de gelukkigen. Tot ergernis van Michael gelooft zij er vast in dat het geluksbotje zal helpen om haar dochter en schoonzoon die in Schotland verblijven, veilig terug naar Lier te halen.

Nu de Franse gendarmes weg zijn, moeten nieuwe politiediensten zich organiseren. Dat verloopt zo moeizaam dat een verdwijning van twee pasgeboren kinderen te weinig aandacht krijgt. De zaak wordt zelfs onder de mat geveegd wanneer men vreest dat een groep bevrijders, de kozakken, er de hand in heeft gehad.

Michael is de enige die de link legt tussen de verdwijningen van de kinderen en de zogenaamde geluksbotjes. Als hij er achteraan wil gaan, slorpt de ververij echter zijn aandacht op. Terwijl hij zich inzet om het bedrijf te redden, is er een derde pasgeborene die dreigt gestolen te worden. Kan de kleurmeester het beletten en het mysterie van de botjes oplossen?

Met een stelletje vreemden op reis gaan, daar moet je goed gek voor zijn. Dat is de mening van Mattias, de stiefzoon van reisbegeleidster Sofie Catoor. Al snel moet Sofie hem gelijk geven - toch wat de reis naar Dresden betreft.

Ze kan er niet meteen de vinger op leggen, maar er broeit wat in de groep. Hebben sommige deelnemers een verborgen agenda? Waarom verloopt de communicatie met het thuisfront zo stroef en belandt Mattias op het politiebureau?

Als de groep kennismaakt met de Brit George Rogers manifesteert het verleden zich. De gevolgen van het verwoest ende bombardement op Dresden tijdens de Tweede Wereldoorlog en traumatische gebeurtenissen uit het persoonlijke leven van Sofie vormen een explosief mengsel. Niets is nog zeker. Wie heeft het op wie gemunt? En wie is de vuurmeester?

Reisleidster Sofie Catoor en chauffeur Walter Vervoort begeleiden een groep vakantiegangers tijdens een rondreis in de Jura. Het gezelschap bestaat uit senioren en één heel jonge vrouw. Ze is in alles een buitenbeentje en iedereen vraagt zich af of ze niet per toeval in een verkeerde groep is terechtgekomen. Dat blijkt niet zo te zijn.

Het wordt al snel pijnlijk duidelijk dat Sofie dringend wat meer aandacht moet besteden aan deze vrouw, die stiekem contact houdt met twee jonge mannen die ook in het hotel verblijven. Pas als een van hen spoorloos verdwijnt en een lid van de groep in een levensbedreigende situatie terechtkomt, beseft Sofie dat de jonge vrouw een verborgen agenda heeft. En wat eerst een practical joke lijkt, draait uit op iets gruwelijks. Is er sprake van zelfmoord? Of gaat het om moord?