Boeken van Virginie Grimaldi

Een onverwachte plek. Een toevallige ontmoeting. Een ode aan de liefde...

Elsa en Vincent komen elkaar elke woensdag tegen in de wachtkamer van hun psychiater. Zij is fel en op haar hoede. Hij is dromerig en rusteloos. Zij is begrafenisondernemer. Hij is romanschrijver. Zij heeft net haar vader verloren. Hij verbergt zijn grootste pijn. Zij is laat. Hij is vroeg.

Groter dan de hemel is een onvergetelijke roman over de breekbare momenten waarop de afdruk van het verleden samenkomt met de belofte van een ontmoeting.

Een moeder en twee dochters. Een onverwachte roadtrip. Een ode aan het leven...

Anna’s leven staat op een kantelpunt. Ze heeft torenhoge schulden, haar dochters van 17 en 12 kampen met allerlei problemen, en ze is eigenlijk non-stop aan het werk. En dan wordt ze ontslagen. Ze kan met de geldsom die ze meekrijgt haar schulden afbetalen, of ze kan iets totaal impulsiefs doen, iets wat ze eigenlijk nooit zou durven: het is nu of nooit.

Ze leent het camperbusje van haar vader, zet haar verblufte dochters achterin en begint te rijden richting noorden. Het doel: niet ten onder gaan, haar gezin bijeen houden en hopelijk ergens een glimp opvangen van het noorderlicht...

Op onverwachte momenten kunnen de mooiste dingen gebeuren...

Als Julia’s vader overlijdt, haar oma haar geheugen verliest én haar vriend haar in de steek laat, stort haar wereld in. Ze besluit het roer om te gooien en solliciteert naar een baan als psycholoog in een verzorgingshuis in Zuid-Frankrijk, vlak bij haar familie. Ze ziet ertegen op, maar wil alles doen om haar geluk in het leven weer terug te vinden.

In de loop der tijd ontdekt ze dat de bewoners van Les Tamaris een rijk leven hebben gehad en dat Julia veel van hen kan leren. Haar lichte afgunst slaat om in een grote liefde voor de oude mensen. Langzaam is ze in staat haar verdriet een plaats te geven en zich weer open te stellen. En als ze kennismaakt met de kleinzoon van een van de bewoners, lijkt haar leven opeens een heel andere wending te nemen...

Zo had ik me mijn leven niet voorgesteld: moeder van een vierjarige zoon en weer alleen. Ik weet bovendien niet wat ik pijnlijker vind: dat mijn man bij me weg is en ik moet aanzien hoe mijn gezin uit elkaar valt of dat ik op vijfendertigjarige leeftijd weer bij mijn ouders in mijn tienerkamer woon. Waar is het toch allemaal misgegaan?

Ik heb Ben een miljoen keer gebeld om te zeggen dat ik van hem houd. Ik heb hem gesmeekt, heb een etentje geëist en geprobeerd zijn gevoelens weer aan te wakkeren. Ik heb zelfs een selfie met een onbekende gemaakt in de kroeg om op Facebook te zetten. Ik denk dat ik alles heb geprobeerd...