Boeken van Ilse Ruijters

Ik trapte op de rem, die ik allang niet meer onder controle had, mijn vingers klauwden in het stuur. Ik spinde in een zee van sneeuw, rond en rond en rond en rond, terwijl mijn adem stokte. Die hobbel waar ik net overheen gereden was, dat was toch niet... Dat kon toch niet... Ik durfde niet te denken wat mijn lijf al had begrepen.

Irene probeert met veel pijn en moeite de draad weer op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doodgereden, maar het verleden achtervolgt haar: ze ontvangt een anonieme bedreiging, waarin staat dat ze nog voor het eind van het jaar zal leren hoe het voelt om je dochter te verliezen.

Wie in haar omgeving probeert haar gek te maken, of is ze zélf niet meer te vertrouwen na 'de moord' die ze heeft gepleegd? Waar ligt de grens tussen goed en kwaad, en hoe ver ga je om je eigen dochter te redden?

Irenes beklemmende strijd leidt haar tot in de diepste krochten van haar psyche, steeds verder weg van haar familie, vrienden en haar 'oude ik'.

Roosmarijn gelooft haar cliënte niet. Tot haar hetzelfde overkomt, met moord als gevolg...

De psychiatrisch patiënten die advocaat Roosmarijn Weijmer bijstaat, lopen met haar weg. Ze voelen zich door haar gezien: eindelijk komt er iemand op voor hun rechten.

Het levert haar een goed gevoel op, maar dat verandert wanneer het applaus omslaat in ziekelijke belangstelling. Wanneer ze gaat tanken en een bange, jonge vrouw haar een papiertje met de tekst Help me geeft, blijkt ze in een pathologisch en gekmakend spel te zijn beland, waarin zij de pion is.

Wie is Roosmarijn nu eigenlijk aan het helpen? Haar cliënt? Of haar moordenaar?

De wereld glijdt buiten bereik aan mij voorbij, als achter een plexiglazen ruitje met een cirkel van gaatjes waar je nauwelijks door kunt ademhalen.

Ik kan niet ruiken, niet horen, niet proeven, laat staan voelen.
Ik zie alles.
Ik zie niets.
De stoel, de keuken, zijn benen, het pistool in zijn handen.

Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk?

Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.

Tom is eigenaar van de Mindset Academy, een zeer succesvol coachingsbedrijf dat zijn cliënten leert om het verleden los te laten en te focussen op de toekomst. Zijn vrouw Amber is coach en geeft zijn succes een gezicht.

Het leven lacht hun toe, maar privé hebben ze het niet zo makkelijk: Amber heeft geen baarmoeder en daardoor kunnen ze geen kinderen krijgen. Tom vindt de oplossing: ze laten hun biologische kind dragen door draagmoeder Kirsten.

Amber en Tom zijn bij de bevalling in het ziekenhuis en zijn dolblij als dochter Emma is geboren. Als ze hun baby de volgende ochtend willen ophalen, blijken Kirsten en Emma verdwenen. Twee weken later wordt het ontzielde lichaam van Kirsten gevonden in een bos. Wie heeft haar vermoord? En waar is Emma?

Een gepassioneerde liefdesaffaire verandert in een levensbedreigende nachtmerrie...

Dat wat ze met Søren had - een affaire zou ze het nooit noemen, daar was het lang niet serieus genoeg voor - was op haar veertigste verjaardag begonnen. Haar leven was al helemaal compleet. Kinderen het huis uit, goed huwelijk, carrière op orde. En toen stond hij daar, de drieëntwintigjarige kitesurfer, nota bene op haar verjaardag. Het is alleen voor de seks, zeggen ze tegen elkaar, alleen voor de seks.

Ze voelt zich steeds schuldiger over het bedrog, maar als ze de relatie wil verbreken, blijkt dat haar spannende minnaar zich niet zo makkelijk aan de kant laat zetten.

Daar stonden we dan heupwiegend te dansen en vol overgave te sjansen met andere single vrouwen. Mijn zus ging in tijgersluip over de grond, wat niet echt verleidelijk was, maar des te vermakelijker. En ik versierde de helft van de mannelijke aanwezigen letterlijk met een lintje - ook al niet zo’n geslaagde happening.

Van 2010 tot en met 2018 publiceerde schrijfster Ilse Ruijters columns in Almere Vandaag en Almere Deze week. In deze bundel zijn de mooiste, grappigste en ontroerendste verzameld. Openhartig vertelt Ilse over haar zoektocht naar geluk. Over haar echtscheiding en haar happy single-schap (of nou ja, ze heeft zo haar momenten), over opnieuw verliefd worden en het mooiste kindje van de wereld krijgen - absoluut objectief gezien, uiteraard. O, en ze schrijft over haar leven als schrijfster en hoe dat af en toe behoorlijk anders is dan ze dat ooit had bedacht.

In Stilleven zit Julia in de keuken, verkleumd tot op het bot, starend naar de sneeuw in de tuin. Ze hoort zijn stem nog in haar hoofd. ‘Julia. Julia, meisje.’ Ze weet dat ze het bewijs moet wegwerken, maar kan niet meer in beweging komen. Dit had allemaal nooit mogen gebeuren.

Hoe voelt het om jezelf hormooninjecties te geven? Wat zijn de mogelijkheden in het medische en alternatieve circuit? Hoe houd je het leuk tussen de lakens? Wanneer is het “proberen” (even) genoeg geweest? En: hoe kun je als buitenstaander iemand met een nog onvervulde kinderwens steunen?

In Vruchtbaar delen bijna vijftig professionals en ervarings-deskundigen hun expertise, inzichten en diepste gevoelens met je. Ilse: ‘In een vruchtbaarheidstraject moet je zó veel. Van de dokter moet je hormonen spuiten, van je omgeving moet je “het” loslaten en van jezelf moet je niet zo zeuren. Laten we vooral minder moeten.’

Toen Ilse Ruijters na acht jaar proberen eindelijk via IVF in verwachting raakte, schreef ze met Vruchtbaar het boek dat ze zelf had gemist: een waarheids-getrouw, maar hoopvol en positief boek.