Boeken van Anna Zaires & Charmaine Pauls

Op een koude, donkere nacht had een Russische moordenaar me uit een steegje ontvoerd. Ik ben gevaarlijk, maar hij is dodelijk. Ik ben een keer ontsnapt. Hij laat het me geen tweede keer doen. De wraak is van hem. Het verraad is van mij. Maar dat geldt ook voor de leugens om degenen van wie ik hou te beschermen.

We zijn uit hetzelfde verknipte hout gesneden. Beiden genadeloos. Beiden beschadigd. In zijn omhelzing vind ik de hel en de hemel, zijn wreed tedere aanraking vernietigt en verheft me meteen. Ze zeggen dat een kat negen levens heeft, maar een huurmoordenaar heeft er maar één. En Yan Ivanov bezit nu de mijne.

Macht. Dat is waar ik aan denk als ik hem aan de andere kant van de spoedeisende hulp zie. Macht en gevaar.

Een van de rijkste Russische oligarchen, Alex Volkov, is net zo meedogenloos als dat hij magnetisch is. Hij krijgt altijd wat hij wil, en wat hij wil is mij, in zijn bed. Hij is het soort problemen waar elke vrouw voor op de vlucht zou moeten slaan. De kogel die zijn lijfwacht voor hem had gevangen bewijst dat.

Ik zou ver uit zijn buurt moeten blijven, maar ik geef voor één nacht toe aan de verleiding. Voordat ik het weet, trekt hij me dieper in zijn wereld van excessen en geweld, waarbij hij niet alleen mijn leven, maar ook mijn hart binnendringt. Hoeveel vertrouwen kan ik in een man stellen die zo gevaarlijk is? Hoeveel durf ik voor zijn liefde te riskeren?

Mijn instinct had me gewaarschuwd dat Alex Volkov een gevaarlijke man is. Mijn geest vertelde me om het op een lopen te zetten toen hij met onveranderlijke vastberadenheid zijn zinnen op me had gezet. Het is niet dat ik niet heb geprobeerd om het te weerstaan, maar Alex had een plan van actie. Hij was me altijd een stap voor en trok me vakkundig dieper in zijn web. Zelfs toen hij me vrijheid gaf, was het slechts een illusie.

Nu is zelfs die illusie verdwenen. Ik ben in de ware zin van het woord zijn gevangene, meegenomen naar Rusland met zijn privévliegtuig. Ik heb niets meer te zeggen, niet zolang ons leven in gevaar is, en misschien nooit meer. Ons verhaal balanceert op een dunne lijn tussen ramp en geluk. Met elke dag die verstrijkt, word ik minder zeker van welke kant de munt op zal vallen... of dat we het überhaupt zullen overleven.