Boeken van Hannah Hill

De jaarlijkse kerstborrel had leuk kunnen zijn als:

• Ik niet omkwam in het werk en daardoor te laat was voor het feest.
• Mijn kerstoutfit minder opzichtig was geweest.
• Jasmine me niet probeerde te verleiden om op mannenjacht te gaan.
• Een belachelijk knappe vreemdeling me niet constant in de gaten hield.
• Diezelfde vreemdeling me dingen liet voelen die ik niet wilde voelen.
• Al mijn regels niet overboord werden gegooid.
• Ik niet nog voor de avond om was genoodzaakt was het feest te verlaten.

En tot slot, als de man die mijn wereld op z’n kop had gezet, toch geen verleden tijd bleek te zijn…

Met een eigen winkel zit er financieel gezien geen vakantie in voor mij en mijn zakenpartner/vriendin. We zeiden dan ook geen nee op het aanbod van onze gezamenlijke vriendin om mee te gaan op haar zakenreis naar Ibiza. Ja, je leest het goed. Ibiza! Zon, zee, strand, cocktails, uitgaan en geen verplichtingen.

Ook al is het een minivakantie en zijn we er illegaal, dat mag de pret niet drukken. Al doet de irritante, zelfingenomen, bazige, meest frustrerende eikel op het eiland daar wel zijn best voor. Het kan me niets schelen dat hij het meest prachtige exemplaar van een man is dat ik ooit heb gezien. Mooie mannen zijn er genoeg. Ha, niemand zal mijn vakantie verpesten.

Mijn mooie Abbygail.
Dat is hoe mijn geheime aanbidder zijn brieven aan mij begint.
'Jouw valentijn'
Dat is hoe hij zijn brieven eindigt.

Daartussen laat hij me weten wat hij van me vindt, wat hij met me wil doen en wat me staat te wachten. Ik kan niet ontkennen dat zijn woorden een onderdrukt verlangen aanwakkert, toch ben ik niet van plan om braaf af te wachten tot hij zijn beloftes waarmaakt. Tenminste… dat dacht ik. Braaf zijn, bleek namelijk precies wat ik ging doen.

List en bedrog... Twee woorden die goed passen bij een stad als Las Vegas. Mijn speeltuin. Ik had alleen niet verwacht dat die woorden mijn werkelijkheid zouden worden. Het gezegde ‘What happens in Vegas, stays in Vegas’ bestaat langer dan ik op de aarde rondloop, maar het zal voor mij nooit opgaan.

Mijn vijanden zijn nergens veilig en als het háár betreft blijft er zeker niets binnen de grenzen van de stad. Ik zal haar volgen tot het eind van de wereld, want als je mijn hart steelt zal ik niet rusten tot ik terug heb wat van mij is.

Romy Vos is bijna dertig en dacht dat haar leven er op dit moment heel anders uit zou hebben gezien, maar na het mislukken van haar zoveelste relatie belandt ze op de plek vanwaar ze was begonnen met het uitslaan van haar vleugels. Thuis. Bij haar ouders.

Als kerstmis voor de deur staat hoopt ze dat het tij zal keren. De mooiste tijd van het jaar heeft immers de kracht je alle narigheid te doen vergeten, in te zien wat echt belangrijk is en vooruit te kijken naar een toekomst vol nieuwe kansen.

Als plots de man op de stoep staat waarvoor ze zowel wrok als heimelijke liefde koestert, is vooruit kijken een onmogelijke taak.

Hij: Romantiek, relaties, liefde. Niets voor mij. Verlost van een leven waar mijn toekomst was vastgelegd, had ik nog maar een doel voor ogen. Genieten van het leven. Mijn zekerheid en zelfkennis begonnen echter scheuren te vertonen toen zij in mijn leven kwam. Zij was namelijk alles waarvan ik niet wist dat ik het wilde.

Zij: Romantiek, relaties, liefde. Niets voor mij. Ver weg van huis, had ik slechts een doel voor ogen. Mezelf vinden en alles uit mijn ene jaar van vrijheid te halen. Maar in plaats van mezelf, vond ik hem. Hij was alles waarvan ik enkel had durven dromen, maar nooit zou kunnen krijgen.

Zij: Verstandig, zachtaardig en betrouwbaar. Voor hem, was dat hoe je mij kon omschrijven. Daar was niets meer van over. Hij was in mijn leven gekomen en had me laten ervaren hoe perfect het kon zijn. In mijn poging het juiste te doen werden de rollen omgedraaid en begon ik te twijfelen aan alles waar ik zeker van was.

Hij: Levenslustig, optimistisch en zelfverzekerd. Voor haar, was dat hoe je mij kon omschrijven. Daar was niets meer van over. Zij was in mijn leven gekomen en had me laten twijfelen aan alles waar ik zeker van was. Tot ik besefte dat zij juist alles was wat ik wilde, en toen verdween ze uit mijn leven. Nu was ze terug en was ik van plan er alles aan te doen om haar te houden.

Met een allure die kracht en macht schreeuwde, eiste hij de aandacht op van iedereen om hem heen. Aandacht die hij wist te behouden met zijn knappe uiterlijk. In mijn lichaam begonnen tienerhormonen rond te razen en dat maakte het nagenoeg onmogelijk om weg te kijken. Zodra zijn betoverende ogen de mijne vonden ontdekte ik de duisternis die erin verscholen lag. Het riep zowel lust als angst in me op.

Na onze korte ontmoeting, vol geladen intensiteit, was ik blij dat hij verdween. Hoe had ik ooit kunnen vermoeden dat hij terug zou komen om me op te eisen en de zijne te maken?

Er was in die tussenliggende jaren dan wel niets aan zijn aantrekkingskracht veranderd, maar ook niet aan mijn angst. Een angst die bleef groeien naarmate ik leerde wie Mason werkelijk was. Zijn verwoestende duisternis maakte me blind voor de diepere gevoelens die ik voor hem koesterde. We konden elkaar niet vinden in onze onzekerheden net zo min als in onze verlangens. Wie had kunnen denken dat het zulke desastreuze gevolgen zou hebben?

Meegenomen naar Masons domein, ontdekte ik hoe veel erger mijn situatie nog kon worden. De hindernissen die we hadden genomen, bleken kinderspel in vergelijking met degene die we nog moesten nemen. De duisternis in Mason verlangde meer van mij dan ik had te geven. Toch was ik niet in staat om eraan te ontsnappen.

Overtuigd van onze connectie, wist Mason mijn onderdrukte gevoelens voor hem bloot te leggen. Maar mijn verlangen naar zijn gevoelens bleef onbeantwoord. Hij schroomde niet om mij eraan te herinneren wat mijn plaats was in zijn wereld. Een liefdeloze wereld, waarin ik als zijn bezit geen stem had. Zo maakte Mason het me onmogelijk om ervan overtuigd te blijven dat hij mij net zo lief had als ik hem. We belandden in een impasse en de uitkomst daarvan kon zowel ons keerpunt als ons einde betekenen.

Met hart en ziel had ik mezelf aan Mason overgeleverd. Ik was kwetsbaarder dan ooit. Door de overtuiging dat Mason net zo veel van mij hield als ik van hem, vond ik de kracht die ik nodig had om te strijden voor onze toekomst. Vastberaden om Mason te overtuigen van zijn liefde voor mij, ging ik geen uitdaging uit de weg. Ik trotseerde niet alleen hem en zijn verterende duisternis, maar ook mijn eigen angsten.

Niet meer in staat verder te kijken dan mijn eigen verlangen, verloor ik uit het oog wat echt belangrijk was. Tegen beter weten in begon ik Masons grenzen op te zoeken en dreef hem tot het uiterste. De rollen keerden zich om en maakte dat ik uiteindelijk degene werd die Mason van mijn liefde moest overtuigen. De vraag was alleen of het niet al te laat was.

Mijn liefde voor Mason was oneindig. We waren twee delen van een geheel dat verbonden hoorde te zijn. En een verbintenis was precies wat ik kreeg. Elke dag was beter dan die ervoor en ik dacht niet dat we nog gelukkiger konden worden.

Verblind door mijn liefde voor Mason, negeerde ik de scheuren die ons geluk begon te overschaduwen. Al had het de impact van de diepere reden niet kunnen verzachten. De kloof die daardoor tussen mij en Mason ontstond was nog nooit zo groot geweest. We werden beiden gedwongen alles te geven om te redden wat reddeloos leek te zijn. Toch vonden we licht in de duisternis en bleek onze diepgewortelde liefde groot genoeg te zijn om het dieptepunt te overstijgen. We waren er sterker uitgekomen en niets leek ons nog te kunnen deren.

Niet wetende hoe fout ik het had gehad met die gedachte, kwam op het meest onverwachte moment onze grootse beproeving. Een beproeving dat ons einde kon betekenen.

Manuel: Het leven is onvoorspelbaar. Controle bestaat niet; het is niet meer dan een onbereikbaar verlangen. Als je dat accepteert, maak je de beste kans om er in ieder geval dichtbij in de buurt te komen. In die categorie hoor ik thuis. Ik sta aan het roer van mijn leven. Het maakt niet uit hoeveel onverwachte wendingen er op mijn pad komen. Ik ga voor niets achteruit en buig alles naar mijn wil. Zo hou ik grip op elke situatie. Tot mijn pad het hare kruist. Mijn toekomstige vrouw. Een rol waar ze niet op zit te wachten. Helaas voor haar hoort zij in de categorie mensen die wanhopig vechten om controle, maar het nooit zullen krijgen. Dat zorgt ervoor dat ik de leiding over haar leven moeiteloos kan overnemen.

Lola: In een leven waarin alles voor mij wordt bepaald, hou ik me staande met het plan om uiteindelijk het heft in eigen hand te nemen. Het is slechts een kwestie van tijd voor ik mezelf bevrijd van de onderdrukking in mijn leven. Tot mijn pad het zijne kruist. Mijn toekomstige man. Een rol die ik hem niet wil geven, maar hij elke intentie heeft om op te eisen. Als hij me beter kende, zou hij weten dat ik dat niet zou laten gebeuren. Nooit laat ik een man mijn leven meer overheersen. De enige die de leiding over mijn leven neemt ben ikzelf.

* Waarschuwing: Dit boek bevat scènes met misbruik en geweld die door sommige mensen als schokkend kunnen worden ervaren...

Lola: Mano volgt geen regels, hij maakt ze. Daar laat hij geen twijfel over bestaan. Hij heeft me meegenomen naar een land dat ik niet ken, gedwongen met hem te trouwen en daarmee gedoemd om een leven te leiden onder zijn wetten. Hij mag dan denken dat ik nu compleet aan hem ben overgeleverd, maar ik ben een vechter. Er zit geen enkel volgzaam botje in mijn lijf en daar zal hij snel achter komen. Ik haat hem en dat mag hij weten ook. De dag dat hij heeft besloten mij de zijne te maken, is de dag die hij zal gaan vervloeken. Mijn kersverse man heeft zijn bruid al eerder onderschat. Het ziet ernaar uit dat de geschiedenis zich zal herhalen.

Manuel: Lola en ik zijn een explosieve combinatie. We zijn beiden ontvlambaar, verwoestend en niet te reguleren. Maar in de ravage die we stichten en de ruïnes die we achterlaten, zullen we elkaar altijd vinden. Het is onvermijdelijk, want alleen wanneer wij samenkomen, zijn we bovenzinnelijk. Dan vinden we de sereniteit waarnaar onze zielen smachten en onze lichamen hunkeren. Lola weet dit net zo goed als ik. Eigenwijs als ze is, blijft ze zich ertegen verzetten. Al is het een kwestie van tijd voor ook zij zal bezwijken onder de vernietigende kracht van onze onvermijdbare samensmelting. Mijn kersverse bruid heeft haar man al eerder onderschat. Het ziet ernaar uit dat de geschiedenis zich zal herhalen.

* Waarschuwing: Dit boek bevat scènes met misbruik en geweld die door sommige mensen als schokkend kunnen worden ervaren...

Manuel: Dreigende wolken trekken zich boven ons samen. De onontkoombare verduistering biedt geen enkele ontsnapping. Toch weet ik dat ik elke storm kan bedwingen zolang Lola maar aan mijn zijde staat. De vrouw die licht in mijn donkere leven heeft gebracht en liefde in mijn koude hart. Het versterkt mij zo dat het zelfs mijn eigen mentale en fysieke kracht te boven gaat. Er is slechts een nadeel, het maakt me kwetsbaarder dan ooit. Dat wordt bevestigd wanneer een onbekende vijand er alles aan doet om mij de reden van mijn bestaan te ontnemen.

Lola: Dromen blijken illusies, nachtmerries worden waarheid en hoe hard ik het ook probeer, niets lijkt dat te kunnen stoppen. Manuels demonen klauwen zich een weg naar buiten, waardoor ik voor een beproeving kom te staan waarvan ik niet weet of ik die aankan. Een ding is zeker, ondanks de extra dimensie in mijn diepste dieptepunt, geef ik niet op. Zolang mijn longen zuurstof opnemen, mijn hart bloed door mijn aderen pompt en mijn geest me niet in de steek laat, blijf ik vechten. Vechten voor het geluk dat Mano en ik verdienen.

* Waarschuwing: Dit boek bevat scènes met misbruik en geweld die door sommige mensen als schokkend kunnen worden ervaren...

Lola: Mano’s grootste strijd bleek mijn grootste beproeving te zijn. Hij werd gedwongen zijn demonen te confronteren en ik werd gedwongen ze te trotseren. Al twijfelde ik er niet aan dat we alles konden overkomen. Ik ben tenslotte het licht in zijn duisternis en hij is mijn anker in de storm. We zijn elkaars houvast en kunnen alles overwinnen als we maar samen zijn. Dat besef geeft ons uiteindelijk de kracht om aan onze toekomst te bouwen. Niet wetende dat mijn grootste test nog moest komen.

Manuel: Ongewild worden mijn geheimen onthuld. Als zaadjes schieten ze wortels en persen ze zich uit de aarde naar het licht. Het is onontkoombaar, evenals mijn demonen die in reactie alles in duisternis hullen. Mijn angst dat het ook het enige licht in mijn leven zal opslokken, blijkt ongegrond. Wederom heb ik Lola’s liefde voor mij onderschat. In plaats van te vluchten komt ze naast me staan en omarmd mijn lichaam en ziel. Met alles wat ze me geeft en me laat voelen weet ik mijn ondergang te vermijden en ben ik klaar voor het leven dat op ons wacht. Niet wetende dat mijn grootste nachtmerrie nog moest komen.

* Waarschuwing: Dit boek bevat scènes met misbruik en geweld die door sommige mensen als schokkend kunnen worden ervaren...

Er hing iets onheilspellend om hem heen. Hij stond voor me maar was tegelijkertijd onbereikbaar. Ik had mezelf nooit met iemand zo mysterieus en ongrijpbaar voorgesteld. Toch was een blik in zijn prachtige ogen genoeg om me tot in mijn kern te raken.

Slechts één aanraking bracht mijn lichaam tot leven en het geluid van zijn stem veroorzaakte een, voor mij onbekend, verlangen. Ik wist dat hij geen man was voor mij, maar onze paden bleven zich kruisen. Alsof het universum anders had besloten. Hoe meer ik mijn groeiende gevoelens voor hem probeerde te onderdrukken hoe sterker de aantrekkingskracht werd.

Het moment dat ik me eraan overgaf, was ik verloren. We vlogen snel en hoog. Te snel, te hoog. De val was onvermijdelijk en de schade onherstelbaar.

Net zo snel als hij in mijn leven was verschenen, was hij weer verdwenen. Zonder uitleg, zonder mededogen en zonder enige hoop op zijn terugkeer. Alsof alles wat we hadden nooit echt is geweest. De pijn was het enige wat het tegendeel bewees. Die alles verscheurende pijn liet me namelijk elk dag verder afglijden in de leegte die hij had achtergelaten.

De kans om voor hem te vechten, of hem op z'n minst nog een laatste keer terug te zien, greep ik dan ook met beide handen aan. Dat die kans werd aangereikt door de persoon die verantwoordelijk was voor mijn leed moest ik negeren. Ik zou alles doen om hem terug te krijgen, zelfs als ik daarvoor een deal moest sluiten met de duivel.

Het leek alsof we niet voor elkaar waren voorbestemd. Pijn, schuld en verdriet waren terugkerende thema’s in onze relatie geworden. Elke stap werd opgevolgd door drie stappen terug. De enige houvast die we hadden was onze liefde. Een liefde zo intens en diepgeworteld, dat opgeven ondenkbaar was.

Het was die vastberadenheid die ons uiteindelijk deed overwinnen. De toekomst waarvoor we zo hard vochten, lag eindelijk binnen handbereik. Dat onze grootste uitdaging nog moest komen, had ik niet zien aankomen.

Opnieuw bevond ik me in een situatie waarin ik moest vechten voor wat me lief was. Twijfelen deed ik niet. Ik had alleen niet voor mogelijk gehouden dat deze strijd me bijna alles zou kosten.

Zie voor de beschrijving van dit boek: Hij.

Zie voor de beschrijving van dit boek: Zij.